გაუხსნელი საქმის უცნობი დეტალები
სამწუხაროდ, უგზო-უკვლოდ დაკარგული დღესაც ბევრია, შესაძლოა, უმრავლესობამ არ იცის, მაგრამ თუნდაც საქართველოში, ყოველწლიურად, რამდენიმე ათეული ადამიანი იკარგება და მათ ვეღარასოდეს პოულობენ. ადრე, უგზო-უკვლოდ დაკარგულების ფოტოებს ტელევიზიით ავრცელებდნენ, მაგრამ დღეს უკვე - აღარ. საუბედუროდ, უგზო-უკვლოდ დაკარგულთა ყველაზე დიდი ოდენობა, სამამულო ომის შემდეგ, 90-იანებში გვქონდა, იქნებოდა ეს სამაჩაბლოსთვის ბრძოლა, აფხაზეთისთვის თავგანწირვა, თუ სამოქალაქო ომის დროს, შინიდან გასული და აღარასოდეს დაბრუნებული ახალგაზრდა გოგო-ბიჭები.
პოლიციის განყოფილებაში 50 წლამდე ქალი მივიდა და განაცხადა, რომ მისი მეგობარი მამაკაცი გაქრა. ქალის თქმით, მამაკაცი, დაახლოებით, ოთხი თვის წინ გაიცნო, საუცხოო ურთიერთობა ჰქონდა, ერთმანეთი შეუყვარდათ, ის კაცი მასთან საცხოვრებლად გადავიდა და ქალი იმაზეც თანახმა იყო, რომ ბინა გაეყიდა და კაცთან ერთად, საცხოვრებლად სოფელში წასულიყო. პრობლემა მხოლოდ მას შემდეგ წარმოიქმნა, რაც გაირკვა, რომ ბინას მალე ვერ გაყიდდნენ, მამაკაცი შინიდან გავიდა და გაქრა. ქალი ამტკიცებდა, ვალდებული ხართ მოძებნოთ, რადგან ის სამხედრო პოლკოვნიკია, სამსახურს თავი კი იმ ტრავმის გამო დაანება, რომელიც პოლიგონზე მიიღო და ამიტომ, ყავარჯნებით დადიოდაო.
პოკლოვნიკის გაუჩინარება არ იყო პატარა საქმე და ამიტომ, მაშინვე მოიკითხეს. დარეკეს იმ ნაწილში, სადაც მსახურობდა და უცნაური პასუხი მიიღეს - ასეთი სახელისა და გვარის პოლკოვნიკი კი არა, ჯარისკაცი არასდროს გვყოლიაო. გადამოწმეს თავდაცვის სამინისტროს არქივში (ყველაფერმა ამან კვირაზე მეტი წაიღო), მაგრამ ამ სახელითა და გვარით პოლკოვნიკი ვერც იქ იპოვეს, თუმცა იპოვეს კაპიტანი, მაგრამ როცა ქალს მისი სურათი ანახეს,
სამწუხაროდ, უგზო-უკვლოდ დაკარგული დღესაც ბევრია, შესაძლოა, უმრავლესობამ არ იცის, მაგრამ თუნდაც საქართველოში, ყოველწლიურად, რამდენიმე ათეული ადამიანი იკარგება და მათ ვეღარასოდეს პოულობენ. ადრე, უგზო-უკვლოდ დაკარგულების ფოტოებს ტელევიზიით ავრცელებდნენ, მაგრამ დღეს უკვე - აღარ. საუბედუროდ, უგზო-უკვლოდ დაკარგულთა ყველაზე დიდი ოდენობა, სამამულო ომის შემდეგ, 90-იანებში გვქონდა, იქნებოდა ეს სამაჩაბლოსთვის ბრძოლა, აფხაზეთისთვის თავგანწირვა, თუ სამოქალაქო ომის დროს, შინიდან გასული და აღარასოდეს დაბრუნებული ახალგაზრდა გოგო-ბიჭები.
პოლიციის განყოფილებაში 50 წლამდე ქალი მივიდა და განაცხადა, რომ მისი მეგობარი მამაკაცი გაქრა. ქალის თქმით, მამაკაცი, დაახლოებით, ოთხი თვის წინ გაიცნო, საუცხოო ურთიერთობა ჰქონდა, ერთმანეთი შეუყვარდათ, ის კაცი მასთან საცხოვრებლად გადავიდა და ქალი იმაზეც თანახმა იყო, რომ ბინა გაეყიდა და კაცთან ერთად, საცხოვრებლად სოფელში წასულიყო. პრობლემა მხოლოდ მას შემდეგ წარმოიქმნა, რაც გაირკვა, რომ ბინას მალე ვერ გაყიდდნენ, მამაკაცი შინიდან გავიდა და გაქრა. ქალი ამტკიცებდა, ვალდებული ხართ მოძებნოთ, რადგან ის სამხედრო პოლკოვნიკია, სამსახურს თავი კი იმ ტრავმის გამო დაანება, რომელიც პოლიგონზე მიიღო და ამიტომ, ყავარჯნებით დადიოდაო.
პოკლოვნიკის გაუჩინარება არ იყო პატარა საქმე და ამიტომ, მაშინვე მოიკითხეს. დარეკეს იმ ნაწილში, სადაც მსახურობდა და უცნაური პასუხი მიიღეს - ასეთი სახელისა და გვარის პოლკოვნიკი კი არა, ჯარისკაცი არასდროს გვყოლიაო. გადამოწმეს თავდაცვის სამინისტროს არქივში (ყველაფერმა ამან კვირაზე მეტი წაიღო), მაგრამ ამ სახელითა და გვარით პოლკოვნიკი ვერც იქ იპოვეს, თუმცა იპოვეს კაპიტანი, მაგრამ როცა ქალს მისი სურათი ანახეს,
მქონდა. ჰო, გამოსავალს ამ ქალის ბინის გაყიდვაში ვხედავდი, მაგრამ მართლა შემიყვარდა და ამიტომ, როცა წავედი, წავედი იმიტომ, რომ დედისთვის მიმეხედა, მომევლო. ვერ ვაკადრე ჩემს სიყვარულს, რომ ავადმყოფი დედის ლოგინთან დამესვა და იქ ეცხოვრა ამდენი ხნის განმავლობაში“, - განაცხადა მამაკაცმა და მართლაც, მალე გაირკვა, რომ ის პოლკოვნიკი იყო და თან ნამდვილი პოლკოვნიკი.
ყველაფერი ეს იმიტომ მოგიყევით, რომ 90-იანი წლების დასაწყისში, წყვილი ბელორუსში იმისთვის წავიდა, იქ პოლკოვნიკის ერთოთახიანი ბინა გაეყიდა და ისევ საქართველოში დაბრუნებულიყო. ბინის გაყიდვისა და ფულის აღების შემდეგ, მათი გვამები ტყეში იპოვეს. საქმე ბელორუსელ სამართალდამცავებს დღემდე არ გაუხსნიათ.