პატიმარი #0578

სანამ საქართველოს პატრიარქი ილია მეორე გახდებოდა, მთელი ქვეყნის მასშტაბით, დაახლოებით, ოთხი ათეული ეკლესია-მონასტერი ფუნქციონირებდა. მას შემდეგ კი, რაც სათავეში ეკლესიის დღევანდელი საჭეთმპყრობელი მოვიდა, ნელ-ნელა ყველაფერი დალაგდა და ეკლესია იქამდე მივიდა, სადაც დღეს ვართ - პრაქტიკულად, არ არსებობს სოფელი, ეკლესია რომ არ ფუნქციონირებდეს და თითქმის ყველა მონასტერში სამონასტრო ცხოვრება არ ჩქეფდეს. ადრე ასე არ იყო - საუკეთესო შემთხვევაში, მონასტრის კარი უბრალოდ გამოხურული გახლდათ. უარეს შემთხვევაში კი, ის გარეული თუ შინაური ცხოველების სადგომი იყო. უფრო მეტიც, იყო რამდენიმე მონასტერი, სადაც კელიები ჩვეულებრივ, საცხოვრებელ ფართებად ჩამოარიგეს, სადაც ადამიანები (ძირითადად მარტოხელები) ცხოვრობდნენ და ყოველგვარი ლოცვისა თუ საეკლესიო რიტუალების გარეშე არსებობდნენ, ჰქონდათ საკუთარი მეურნეობა, კელიებში იდგა შეშის ღუმელი, მაგიდა, მცირე სამზარეულო...

იყო შემთხვევები, როცა საცხოვრებლად გაცემულ კელიებში ცხოვრობდნენ ადამიანები, რომლებიც ფარულად საეკლესიო ცხოვრებას ეწეოდნენ, მარხულობდნენ, ლოცულობდნენ... სწორედ ერთ-ერთი ასეთი მლოცველი, 92 წლის ქალი იპოვეს გარდაცვლილი „მეზობლებმა“ და მილიციაში დარეკეს.

1979 წლის გაზაფხული იდგა.

„რომ არა მონასტრის ტერიტორია, სამინისტრო ამ საქმეს პირად კონტროლზე არ აიყვანდა, მაგრამ იმის გამო, რომ ხალხში მითქმა-მოთქმა არ დაწყებულიყო, საქმის უმოკლეს ვადებში გამოძიება დაგვავალეს, თანაც უშიშროების კომიტეტიდან ცნობა მოვიდა, გარდაცვლილზე ამბობდნენ, სამონასტრო განძს მიაგნო და მისი მცველი იყოო. სამონასტრო განძი, პრაქტიკულად, ყველა მონასტრის ლეგენდა იყო. ყველგან საუბრობდნენ, რომ კომუნისტების მოსვლის შემდეგ, ეკლესიის ქონება, ძირითადად, მოოქროვილი ხატები გადამალეს და მათ ძებნაში არაერთი ეკლესიისა თუ მონასტრის ეზო იყო გადათხრილი. რეალურად კი, განძი ვერავინ იპოვა. ამიტომ, ჩვენს წარმოდგენაში, ეს მხოლოდ მითი იყო და განძი არ არსებობდა. თუ არსებობდა, გატანილი ექნებოდათ ბოლშევიკებს, რადგან სწორედ მათ დროს გაიძარცვა ეკლესია-მონასტრები“, - გვიყვება საინტერესო ისტორიას პოლიციის გადამდგარი პოლკოვნიკი, ბატონი თენგიზი.

შეიძლება ითქვას, ქალი ძვლებში იყო დამტვრეული. სიფრიფანა, 40 კილოგრამიც ვერ იქნებოდა, ამიტომ გამოძიებას დარჩა შთაბეჭდილება, რომ გაგუდვის დროს, ქალს ტანზე დააწვნენ და ძვლებიც ამ დროს გაუტყდა. კელია საგულდაგულოდ იყო გაჩხრეკილი, თუმცა რისი წაღება შეეძლოთ ქურდებს, გამომძიებლებს წარმოდგენაც არ ჰქონდათ. სამეზობლომ უთხრა, ამ ქალს შვილიშვილი აკითხავდა, იმას ეცოდინებოდა ნივთების ჩამონათვალიო და სამართალდამცავებმაც შვილიშვილ გოგონას მალე მიაგნეს.

„ხშირად მქონდა გაგებული, რომ მონასტერში რაღაც საგანძური იყო, რომელიც ბებიამ შეინახა. რამდენჯერმე ვკითხე კიდეც, მაგრამ ყოველთვის ეღიმებოდა, არაფერი მაქვს შენახული და თუ ოდესმე რამე გამოჩნდება, მხოლოდ ღმერთის ნებითო. ამიტომ, ყველაფერი ეს ისეთივე მითი მეგონა, როგორც ბევრი სხვა მითი და სერიოზულად არასდროს აღვიქვამდი“, - ეს არის ამონარიდი შვილიშვილის ჩვენებიდან.

სამაგიეროდ, კელიის დეტალურმა ჩხრეკამ აჩვენა, რომ სკივრში არსებულ ქსოვილებზე ოქროს კვალი იყო და კუთხეში ბრილიანტის პატარა თვალიც იპოვეს. ეს აშკარად იმის ნიშანი იყო, რომ სკივრში ძვირფასეულობა ნამდვილად ინახებოდა, თუმცა იმავე შვილიშვილის ჩვენებით, სკივრში ბებია წვნიანის ამოსაღებ ჩამჩას ინახავდა და ამბობდა, ჩემთვის ძვირფასი რელიქვიააო. პატიოსან თვლებზე კი მას წარმოდგენაც არ ჰქონდა. გამოძიება მხოლოდ ძარცვის შესაძლებლობას განიხილავდა და ამ მიმართულებით მუშაობდა, თუმცა ხელჩასაჭიდი არაფერი ჰქონდა.

როცა მკვლელობა მოხდა, მონასტრის ტერიტორიაზე არავინ იმყოფებოდა ერთი, ასევე, ღრმად მოხუცი ქალის გარდა, რომელსაც დუმილის აღთქმა ჰქონდა დადებული - არაფერს ამბობდა და არავის არაფერზე პასუხობდა. იყო იმის შანსი, რომ მას მკვლელი დაენახა, თუმცა გამომძიებლების კითხვებზე მხოლოდ შორს, სივრცეში იყურებოდა და რეაქცია არ ჰქონდა.

„აღარ ვიცოდი, რა მექნა, ამიტომ დახმარებისთვის საპატრიარქოს მივმართე. საქმის არსი ავუხსენი და ვუთხარი, რომ იქნებ, რომელიმე ეპისკოპოსისთვის ეთქვა მოხუცს ისეთი რამ, რაც გამოძიებას წაადგებოდა. ეპისკოპოსები მოხუცმა იგივე პასუხით გამოისტუმრა, როგორითაც ჩვენ, თუმცა ისევ სასულიერო პირებმა მირჩიეს, მისი მოძღვარი ნახე, ეგებ, იმას უთხრას რამეო. მოძღვარი მალე ვიპოვე“, - იხსენებს ბატონი თენგიზი.

მოძღვარმა გამომძიებელს ყურადღებით მოუსმინა და უთხრა, თუ თავად არ მოისურვებს, მე აღთქმის დარღვევას ვერ დავაძალებო და ისიც დააყოლა, სამი წელი დარჩა დუმილი და მერე, თუ რამე დაინახა, მოყვებაო. რა თქმა უნდა, სამი წელი გამოძიება ვერ დაიცდიდა და ამიტომ, იმ ადამიანების შესწავლა დაიწყო, ვინც ასე თუ ისე, მოხუცთან რაიმე ურთიერთობაში იყო. დიდი შედეგი არც ამან მოიტანა, ერთი ხელოსანი მიდიოდა, რომელიც შიდა საქმეებში ეხმარებოდა, ხან ლურსმანს მიუჭედებდა, ხან დანას გაულესავდა, თუმცა ამას უანგაროდ არ აკეთებდა, ხან სამ მანეთს ართმევდა, ხან - ხუთს. დაკითხვაზე ხელოსანმა უდარდელი პასუხები გასცა, იმ სოროში ტყუილად რატომ უნდა შევსულიყავი, კვირაში ერთხელ მივდიოდი, თუ რამე ჰქონდა გასაკეთებელი, ვაკეთებდი, თუ არადა, უკან მოვდიოდიო. იმ დღესაც უწევდა ვიზიტი, როცა ქალი მოკლეს, მაგრამ როცა მივიდა, ადგილზე უკვე სამართალდამცავები დახვდნენ და უკან გაბრუნდა.

ეს ძაფიც გაწყდა, თუმცა...

„არ ვიცი, ახლა როგორ არის, მაგრამ მაშინ შს სამინისტროში გენიოსები მუშაობდნენ. ისეთ რამეებს მოიფიქრებდნენ, რიგით მოკვდავებს რომ არ შეეძლოთ. სწორედ სამინისტროში დამიბარეს და ის გეგმა გამაცნეს, რომლითაც უნდა მემოქმედა. მეორე დღეს, ყველა აგენტი ყველა კუთხეში საუბრობდა, რომ მკვლელი იმ მოხუცმა დაინახა, რომელსაც დუმილის აღთქმა ჰქონდა დადებული და გამოძიება ახლა სწორედ მას ელოდა. ჩვენს მიერ გავრცელებული ინფორმაციით, დუმილის აღთქმის ვადა ექვს დღეში იწურებოდა. რატომ ექვს დღეში? - სამი დღე ბანალურად ჟღერდა, ერთი კვირა - არარეალურად, შეიძლებოდა ეჭვი გაჩენილიყო, აი, ექვსი დღე კი ექვსი დღე იყო“, - გვიყვება ბატონი თენგიზი.

ამბის გახმაურებისთანავე, სამართალდამცავებმა ჩასაფრება მოაწყვეს და მშვიდად ელოდნენ, როდის გამოჩნდებოდა მკვლელი. ის, მართლაც, გამოჩნდა, ოღონდ მესამე დღეს და კინაღამ მორიგი მკვლელობა ჩაიდინა. საქმე ის გახლდათ, რომ ოპერმუშაკებმა მასზე ეჭვი ვერ მიიტანეს და მშვიდად მისცეს შესაძლებლობა იმ ოთახში შესულიყო, სადაც მოხუცი ცხოვრობდა.

„მესამე დღეს, ის ხელოსანი გამოჩნდა, ჰარიჰარად მიდიოდა და ოთახშიც ისე დააკაკუნა, თითქოს საკუთარ სახლში იყო. ჩვენ მეორე ოთახის ჭუჭრუტანიდან ვუყურებდით და მშვიდად ვიყავით. ქალმა კარი გააღო, ჭუჭრუტანას მოვცილდით და ამ დროს ხმაური გავიგონეთ, ისევ გავიხედე და ქალი სტუმარს ოთახში არ უშვებდა, ის კი ძალით ცდილობდა შესვლას. მაშინვე გამოვედით სამალავიდან, კაცს ხელები ამოვუგრიხეთ, ქალს ვკითხე - ეს არის-მეთქი და უხმოდ დამიქნია თავი. ახლა უკვე ჩვენი საქმე იყო, მას როგორ გამოვტეხავდით“, - გვიყვება ბატონი თენგიზი.

ხელოსნის სახლის ჩხრეკამ გამოძიებას ვერაფერი მისცა, თუმცა მისი სამსახურის ჩხრეკის შემდეგ, ის ჩამჩა იპოვეს, რომელიც მოკლულის ოთახიდან იყო გამქრალი. ექსპერტმა დასკვნა დადო - ჩამჩა ოქროსია.

„ვიცოდი, რომ ამ მოხუცს რაღაც ნივთები ჰქონდა ნაპოვნი. როცა მასთან მივდიოდი, მუდმივად ვცდილობდი, სახლი გამეჩხრიკა. ეს ჩამჩა როცა ვნახე, მივხვდი, ოქროსი იყო, ხელოსანი ვარ, მეტალს ვცნობ. დავრწმუნდი, რომ განძი მასთან ინახებოდა და იმ დღეს ცოტა ადრე მივედი. როცა ვგუდავდი, წაიქცა და ზედ დავეცი, მერე ყველაფერი გადავატრიალე, მაგრამ ჩამჩის გარდა, ვერაფერი ვიპოვე“, - განუცხადა გამოძიებას დაკავებულმა.

ამის შემდეგ, გარდაცვლილის კელია უშიშროების სამსახურმა აგურ-აგურ დაშალა, მაგრამ ვერაფერს მიაგნეს. ერთი ეგ იყო, იატაკის ქვემოთ, სატელეფონო ხაზები გადიოდა და პრაქტიკულად, მთელ მონასტერს მოიცავდა. ვინ და რისთვის გაიყვანა ეს ხაზები, დღემდე გაურკვეველია, ხელოსანს კი მკვლელობისთვის 11 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს.

საქართველოს პარლამენტში ახალი ფრაქცია, სახელწოდებით „ლელო - პარტნიორობა საქართველოსთვის" შეიქმნა. ფრაქციაში „ლელოს“ წევრების გარდა, წევრიანდებიან დეპუტატები: სალომე სამადაშვილი, არმაზ ახვლედიანი და შალვა შავგულიძე. მამუკა ხაზარაძის თქმით, ფრაქციის თავმჯდომარე ბადრი ჯაფარიძე იქნება, მისი მოადგილე კი - სალომე სამადაშვილი.

 ფრაქციის შემადგენლობაში იქნებიან დეპუტატები: ბადრი ჯაფარიძე, მამუკა ხაზარაძე, დავით უსუფაშვილი, ანა ნაცვლიშვილი, სალომე სამადაშვილი, არმაზ ახვლედიანი და შალვა შავგულიძე.

 რაც შეეხება პარლამენტში შესული სხვა ოპოზიციონერი დეპუტატების პოზიციას ფრაქციის შექმნასთან დაკავშირებით, დღეს დავით ბაქრაძემ განაცხადა, რომ ის საკანონმდებლო ორგანოში საქმიანობას გააგრძელებს უპარტიოდ და უფრაქციოდ, დამოუკიდებელ დეპუტატად. „გირჩი - მეტი თავისუფლების“ ლიდერი, ზურა ჯაფარიძე კი აცხადებს, რომ საპარლამენტო საქმიანობაში აქტიურად ჩართვის სურვილი არ აქვს, თუმცა თუ ვინმეს დასჭირდება მისი ხელმოწერა, ტექნიკური თვალსაზრისით, ფრაქციის შესაქმნელად, იგი ამისთვის მზადყოფნას აცხადებს.

„ვერსია“ დაინტერესდა, ვისთან ერთად აპირებს ფრაქციის შექმნას „სტრატეგია აღმაშენებელი“, რომლისგანაც საკანონმდებლო ორგანოში 3 დეპუტატი: გიორგი ვაშაძე, პაატა მანჯგალაძე და თეონა აქუბარდია შევიდნენ. რეგლამენტის მიხედვით, ფრაქციის შექმნას მინიმუმ 6 დეპუტატის გაერთიანება სჭირდება და აქედან გამომდინარე, საინტერესოა, ვისთან ერთად აპირებს „სტრატეგია აღმაშენებელი“ საპარლამენტო საქმიანობის გაგრძელებას? - აღნიშნულ საკითხზე „ვერსია“ პარტიის წარმომადგენელს, პაატა მანჯგალაძეს, ესაუბრა:

„რა თქმა უნდა, ფაქცია აუცილებელია. მისასალმებელია ოპოზიციური ფაქციის შექმნა და ვულოცავ ჩვენს კოლეგებს.  გიორგი ვაშაძე იმყოფება ევროპაში ვიზიტით და როგორც კი ჩამოვა, ამ ტექნიკურ საკითხებს გავივლით. ჩვენთვის ეს არ იყო სასწრაფო და პრიორიტეტული საკითხი, სხვა თემებზე ვართ კონცენტრირებული და ამ საკითხსაც გადავწყვეტთ, როგორც კი გიორგი ვაშაძე ჩამოვა.

ვისთან ერთად შევქმნით ფრაქციას, ამას დრო გვიჩვენებს. მესმის მედიის ინტერესი, რომ ვისაუბრო ამ ხალხზე, რა თქმა უნდა, ვსაუბრობთ კონკრეტულ ადამიანებთან, მაგრამ ჯერ ვერ ვისაუბრებ ამ ხალხის სახელით.“

მართალია, პაატა მანჯგალაძე არ ასახელებს დეპუტატებს, რომლებთანაც მოლაპარაკებას აწარმოებენ, თუმცა ჩვენთან საუბარში ამბობს, რომ „გირჩთან“ აღნიშნულ მოლაპარაკებას არ აწარმოებენ.

„ვერსია“ აღნიშნულ საკითხზე გირჩის ერთ-ერთ ლიდერს, იაგო ხვიჩიასაც დაუკავშირდა, რომელიც გვპასუხობს:

„სხვა საკითხების მოგვარებით ვართ დაკავებული. ამ წუთას ფრაქციასთან დაკავშირებით არავისთან არ გვაქვს მოლაპარაკება.“

გაძვირდება თუ არა იმპორტირებული ხორბალი - ინტერვიუ სოფლის მეურნეობის მინისტრის მოადგილესთან

1981 წლის 13 მაისს დიუსელდორფის „რაინშტადიონზე" თბილისის „დინამომ" 2:1 დაამარცხა იენის „კარლ ცაისი" და ევროპის თასების მფლობელთა თასი აღმართა. როგორც შემდეგ აღმოჩნდა, აღმართა უკანასკნელად და არა მხოლოდ ეს თასი. 1981 წლიდან დაიწყო თბილისის „დინამოსა" და ქართული ფეხბურთის იმგვარი დაღმასვლა, რომ მაშინდელი გამარჯვება, 40 წლის შემდეგ დაუჯერებელ ამბად მოჩანს.
დღემდე ძალიან ძვირფასია ეს დღე ყველა ქართველისთვის, რადგან თაობებს გადაეცემა ლეგენდად ქცეული გამარჯვება.
კლუბს თავის ისტორიაში შთამბეჭდავი გამარჯვებები აქვს მოპოვებული ევროპული ფეხბურთის გრანდებთან. მათ შორის აღსანიშნავია ინგლისური „ლივერპულის“, „ვესტ ჰემის“, უელსის „კარდიფ სიტის“, ნიდერლანდების „ფეიენოორდის“, იტალიის „ნაპოლისა“ და „ინტერის“ დამარცხება.
თავის დროზე „დინამოს“ შემადგენლობაში გამოდიოდნენ ისეთი ცნობილი ფეხბურთელები, როგორებიც არიან ბორის პაიჭაძე, გაიოზ ჯეჯელავა, ავთანდილ ღოღობერიძე, სლავა მეტრეველი, მიხეილ მესხი, მანუჩარ მაჩაიძე, ვიტალი დარასელია, ვლადიმერ გუცაევი, დავით ყიფიანი, რამაზ შენგელია, ალექსანდრე ჩივაძე და სხვები. მათგან რამაზ შენგელია ორჯერ იყო დასახელებული საბჭოთა კავშირის საუკეთესო ფეხბურთელად (1978, 1981), ხოლო თითო-თითოჯერ დავით ყიფიანი (1977) და ალექსანდრე ჩივაძე (1980).
1990 წლიდან კლუბმა დაასრულა საბჭოთა კავშირის საფეხბურთო ჩემპიონატებში ასპარეზობა და მას შემდეგ უცვლელად მონაწილეობს საქართველოს ეროვნული ლიგის პირველობაზე. ამ პერიოდისათვის „დინამოს“ სახელი გადაერქვა და „იბერია“ ეწოდა, თუმცა ამ სახელის არაპოპულარობის გამო თავდაპირველი სახელი დაუბრუნდა და დღემდე ამ სახელით აგრძელებს მოღვაწეობას.

რამდენიმე დღეა, ისრაელში საბრძოლო მოქმედებები გრძელდება. ღაზას სექტორიდან იერიშს არაერთი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა და ისრაელის ხელისუფლება საკუთარ მოქალაქეებს განსაკუთრებული სიფრთხილისკენ მოუწოდებს. საგანგებო განცხადებას ავრცელებს ისრაელში საქართველოს საელჩო მოქალაქეებისთვის. რატომ გამწვავდა ისრაელ-პალესტინის კონფლიქტი სწორედ ახლა და ხომ არ უკავშირდება ეს აშშ-სა და რუსეთს შორის ურთიერთობის გაუარესებას? -აღნიშნულ საკითხზე "ვერსია" კონფლიქტოლოგ მამუკა არეშიძეს ესაუბრა:

" რუსეთსა და აშშ-ს შორის ვითარების დაძაბვა არის შემადგენელი იმ პროცესისა, რასაც ჰქვია ახალი წესრიგის ჩამოყალიბების მცდელობა. 1990 წლის შემდეგ, როცა მაშინდელი მსოფლიო წესრიგი დაინგრა, უკვე 30 წელია, აშშ, დასავლეთი ცდილობს, ახალი წესრიგის დამყარებას, მაგრამ გაიზარდა მსოფლიო ძლიერი რეგიონული მოთამაშეების რიცხვი. მაგალითად, თურქეთი დღეს ანგარიშგასაწევია და პოზიციონირებს, როგორც სახელმწიფო, რომელიც რეგიონალურ პოლიტიკას ქმნის. ასევეა არაბული სახელმწიფოების ერთობა. ისრაელი კი ბევრისთვისაა ხელისშემშლელი გარემოება, როგორც აშშ-ის უერთგულესი მოკავშირე და ამის გარდა, სხვა მიზეზებიც არსებობს - მოგეხსენებათ იერუსალიმის თემა და ბევრი სხვა. პალესტინის და ისრაელის დაპირისპირება არაა მხოლოდ ამ ორი სუბიექტის დაპირისპირება. ეს არის რეგიონალური გავლენების ბრძოლა. ისრაელს უპირისპირდება არა მხოლოდ ტრადიციული მოწინააღმდეგე ირანი, რომელიც ჰესბოლას და ჰამასის რაზმებით ებრძვის ისრაელს ღაზას ტერიტორიიდან, არამედ დაპირისპირებულია არაბული სამყაროს ნაწილი და მას დაემატა თურქეთიც. წარმოიდგინეთ, როგორ ალყაშია ისრაელში."

არეშიძის თქმით, ისრაელს, ქვეყნის დაცვის თვალსაზრისით, ჰყავს კარგი გაგებით აგრესიული ხელისუფლება, არმია და საერთოდ ერია ასე მოწყობილი:

"თუ მათ განადგურებაზე მიდგა საქმე, ახლო აღმოსავლეთიდან ქვას ქვაზე არ დატოვებენ და არაა გამორიცხული, ატომური იარაღიც გამოიყენონ, რომელიც აქვთ. ეს, რასაკვირველია, ყველაზე ცუდი სცენარი იქნება, მაგრამ ისინი ყველაფერს გააკეთებენ საკუთარი სახელმწიფოს შესანარჩუნებლად. სახელმწიფო მათი ხატია. პრაქტიკულად, ერის 80% სამხედრო მოსამსახურეა, მათ შორის, ქალებიც. მაგალითად, ჩემი შვილის, გოგონას, განწყობა ვიცი, ისრაელში ცხოვრობს, დედით ებრაელია, მისთვის თავის გაწირვა ისრაელისთვის პრობლემას არ წარმოადგენს, მიუხედავად ჩემი შეშფოთებისა. მოკლედ, ისინი არ არიან უკანდამხევი, მაგრამ მოწინააღმდეგეც ასეა, მითუმეტეს, რომ ჰყავს იაფი პალესტინელი მებრძოლები. ამით ცხოვრობენ ისინი.

მოვლენათა განვითარება დამოკიდებულია იმაზე, თუ რამდენად გონს მოვლენ რეგიონალური მოთამაშეები."

შინაგან საქმეთა მინისტრმა, ვახტანგ გომელაურმა საქართველოში ამერიკის შეერთებული შტატების საელჩოს სახელმწიფო ანტინარკოტიკული და სამართალდამცავ უწყებებთან თანამშრომლობის საერთაშორისო ბიუროს (INL) უფროსი მრჩეველი პოლიციის საკითხებში - მაიკლ ტერნერი სამინისტროს შესაძლებლობების განვითარებაში შეტანილი წვლილისთვის მადლობის სიგელითა და საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს მედლით - „განსაკუთრებული დამსახურებისთვის“ - დააჯილდოვა.

დაჯილდოების ცერემონიას ამერიკის შეერთებული შტატების ელჩი - კელი დეგნანი, აშშ-ის საელჩოს სახელმწიფო ანტინარკოტიკული და სამართალდამცავ უწყებებთან თანამშრომლობის საერთაშორისო ბიუროს დირექტორი - რებეკა ჰანტი და შინაგან საქმეთა სამინისტროს ხელმძღვანელი პირები ესწრებოდნენ.

მაიკლ ტერნერს, რომელიც საქართველოში 2009 წლიდან არის მოვლენილი, განსაკუთრებული წვლილი მიუძღვის საპატრულო პოლიციის, შინაგან საქმეთა სამინისტროს აკადემიის და კინოლოგიური სამსახურის შესაძლებლობების განვითარებაში, ასევე, კიბერდანაშაულის, ოჯახში ძალადობის, ტრეფიკინგისა და ნარკოტიკების წინააღმდეგ ბრძოლის მიმართულებით.

მაიკლ ტერნერმა ვახტანგ გომელაურს ნაყოფიერი თანამშრომლობისთვის მადლობა გადაუხადა და საქმიანობაში წარმატება უსურვა.

ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო ანტინარკოტიკული და სამართალდამცავ უწყებებთან თანამშრომლობის საერთაშორისო ბიურო (INL) მრავალი წელია თანამშრომლობს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროსთან და პროექტებს ახორციელებს ოჯახში ძალადობისა და კიბერდანაშაულის წინააღმდეგ ბრძოლის, აგრეთვე, საგზაო მოძრაობის უსაფრთხოების, არასრულწლოვანთა დანაშაულის პრევენციის, ტრეფიკინგის და სხვა მიმართულებებით.

ბასიანის ერთერთ დამფუძნებლის ნაჯა ორაშვილის ინფორმაციით, ქართველი ჰიპ-ჰოპ არტისტი Kazzy Jazz გარდაიცვალა. გარდაცვალების შესახებ წერს Daily Hip Hop News-იც.

"თავის საქმეზე უსაზღვროდ შეყვარებული ადამიანი, რომლის ხმა თანაბრად ისმოდა თითქმის ყველა სოციალურ პროტესტში, ყველგან გვერდით გვედგა, 2012 წელსაც, სამი წლის წინ - 12 მაისსაც. ქართული ჰიპ-ჰოპის სცენამ ერთგული, მებრძოლი, სიმართლის მთქმელი და მართლა შესანიშნავი არტისტი დაკარგა", - წერს ორაშვილი არტისტზე.

Kazzy Jazz არის ავტორი სიმღერებისა: ჩემი ქალაქი, დავარღვევ სიჩუმეს, მამაქალაქიდან სალამი და ა.შ.

 „ვასაძეს დალხენილი პოლიტიკური ცხოვრება არ ექნება!“

წელს დაგეგმილ კინოპრემიერებს შორის, ერთ-ერთი ყველაზე გახმაურებული პროექტია სტივენ სპილბერგის ახალი ფილმი - West Side Story („ვესტსაიდური ამბავი“). ამჯერად, ცნობილი რეჟისორი ერთგულ მაყურებელს მასშტაბურ მიუზიკლს შესთავაზებს - მან 1957 წლის ბროდვეის ცნობილი სპექტაკლი, ეკრანებზე, ხელახლა გააცოცხლა. ამ სახელგანთქმული წარმოდგენის პირველი ეკრანიზაცია 1961 წელს გამოვიდა. ჯერომი რობინსმა და რობერტ უაიზმა, ამავე სახელწოდების ფილმი გადაიღეს, რომელმაც ათი „ოსკარი“ მოიპოვა. „ვესტსაიდური ამბავი“, ერთდროულად, სასიყვარულო და კრიმინალური ისტორიაა, რომელიც მთლიანად ახალგაზრდების ცხოვრების შესახებ მოგვითხრობს. მთავარ როლებს ენსელ ელგორტი (ტონი) და რეიჩელ ზეგლერი (მარია) - ნიუჯერსელი უფროსკლასელი ასრულებენ. მიუზიკლის პრემიერა, კორონავირუსის პანდემიის გამო, შარშან, საშობაოდ უნდა შემდგარიყო, თუმცა ერთი წლით გადაიდო და მაყურებელი მას დეკემბერში იხილავს.

პროგრამა „განახლებული რეგიონების“ ფარგლებში, ტენდერები 63-ვე მუნიციპალიტეტში გამოცხადდება

სამწუხაროდ, დღეს ქუჩაში მიტოვებული ჩვილი აღარავის უკვირს. პატარა ბავშვებს ხან ნაგვის ურნაში მოისვრიან, ხან პირდაპირ ქუჩაში ტოვებენ. ადრე კი ასე არ იყო. თუ ანალოგიური რამ მოხდებოდა, ლამის, მთელი საქართველო იგებდა და მის ჩამდენს არა თუ კიცხავდნენ, არამედ, ხშირად საცხოვრებლის გამოცვლასაც აიძულებდნენ ხოლმე. ლოგიკა მარტივი იყო - თუ ბავშვი გაიმეტა, ყველას გაიმეტებსო.

დეიდამ დისშვილი გარდაცვლილი იპოვა - საავადმყოფოდან გამოწერეს და გაუკვირდა, ერთადერთი დისშვილი რომ არ მივიდა დასახვედრად, ამიტომ შინ შეუარა, კარი გასაღებით გააღო და 42 წლის ქალი ლოგინში გარდაცვლილი ნახა. მაშინვე სასწრაფოში დარეკა და სასწრაფომ მილიციის თანამშრომლებიც მიიყოლა. სანამ ბუნებრივი სიკვდილი არ დადგინდებოდა, სამართალდამცავები ვალდებულნი იყვნენ, საქმე აღეძრათ.

„შეგიძლია, მუშაობა მკვლელობის ან თვითმკვლელობის ვერსიაზე დაიწყო. კლასიკური მოწამვლაა და იმის გარკვევა მოგიწევს, თავი მოიკლა, თუ დაეხმარნენ ამ უბედურს“, - უთხრა ექიმმა ადგილზე მისულ გამომძიებელს.

ოთახში, მაგიდაზე, ვარდების თაიგული და შოკოლადი იდო. აი, ის, „ასორტი“ რომ ეწერა და ბევრისთვის საოცნებო ნუგბარი გახლდათ, რეალურად, ბევრი არაფერი - ჩვეულებრივზე ჩვეულებრივი შოკოლადი, სასურველზე ცოტა დაბალი ხარისხისაც კი. ტკბილეული ექსპერტიზაზე წაიღეს, გამომძიებელმა კი დეიდა დაკითხა.

„ჩემი დისშვილი ერთი უბრალო გოგოა. მასწავლებლად მუშაობდა, ხელფასი არაფერში ჰყოფნიდა, მე და ჩემი ქმარი ვეხმარებოდით. 30 წლის ასაკში, ვიღაც არანორმალური გამოჩნდა, ცოლობა სთხოვა და ესეც მაშინვე გაჰყვა. ერთ თვეში, ის კაცი დაიჭირეს, ყაჩაღობისთვის 7 წელი მიუსაჯეს, ციხიდან გამოსვლის შემდეგ დაბრუნდა. ამ შტერმაც ისევ მიიღო და მერე ისევ დაიჭირეს. ახლა ისევ გამოჩნდა, გამოვედიო და ამან რომ აღარ მიიღო, ძალიან გაბრაზდა. არ გამოვრიცხავ, თუ მოკლულია, სწორედ მისი გაკეთებული იყოს“, - აღნიშნა დეიდამ.

კრიმინალი ქმრის ძებნა მაშინვე დაიწყო და მას ერთ საათში მიაგნეს. სამართალდამცავების დანახვისას, ქმარი გაიქცა, თუმცა დევნა დიდხანს არ გაგრძელებულა - ჰაერში გამაფრთხილებელი გასროლის შემდეგ, გაქცეულმა ხელები ასწია, შემდეგ კი პირდაპირ ასფალტზე დაწვა. სამწუხაროდ, ტყვია ტყუილად დაიხარჯა - ეჭვმიტანილმა არც ცოლის გარდაცვალების შესახებ იცოდა რამე და რკინის ალიბიც ჰქონდა. მალე ექსპერტიზის დასკვნაც მოვიდა - ქალი მოწამლული შოკოლადის მიღების შემდეგ გარდაიცვალა, ახლა ის იყო გასარკვევი, ვინ მიუტანა ვარდების თაიგული და ტკბილეული, თანაც ისე, რომ შოკოლადს ძღვენის მიმტანმა პირი არ დააკარა. დეიდამ ეს ფაქტიც განმარტა - ჩემი დისშვილი შოკოლადზე გიჟდებოდა, ამიტომ რაც ნაკლებს შეჭამდნენ სტუმრები, უხაროდაო, ერთადერთი, რასაც არავის სთავაზობდა და აძალებდა, შოკოლადი იყოო, თუმცა ექსპერტიზას კიდევ ერთი საინტერესო დეტალი ჰქონდა - მაგიდაზე მდგარ ჭიქებზე, გარდაცვლილის თითის ანაბეჭდების გარდა, კიდევ ერთი ანაბეჭდი იყო, რომელიც სახლში სხვაგან არსად გახლდათ. ვინაიდან და რადგანაც გარდაცვლილთან ურთიერთობა მხოლოდ დეიდას და დეიდის ქმარს ჰქონდათ, მათი ანაბეჭდებიც აიღეს, თუმცა ეს სხვისი იყო. აი, ის სხვა იყო მოსანახი და სამართალდამცავებმა გარდაცვლილის ბიოგრაფიის შესწავლა დაიწყეს.

დეიდამ კი თქვა, იმდენად უინტერესო და მოსაწყენი იქნება, არ გირჩევთო, მაგრამ...

საარქივო ცნობებით გაირკვა, რომ თავდაპირველად, გოგო რეგიონში ცხოვრობდა, სადაც 18 წლის ასაკში, ბავშვი გააჩინა და მშობიარობიდან მეორე დღეს, ჩვილი პალატის ფანჯრიდან გადმოაგდო. საბედნიეროდ, კარგად შეფუთული ჩვილი ტოტებში გაიხლართა და ძირს რბილად დაეცა. მას მოტეხილობა არ დაუდგინდა, სამაგიეროდ, გოგოს დაუდგინეს ფსიქიკური აშლილობა მშობიარობის ფონზე, თუმცა ყველაფერმა ამან არ გაიარა და ბავშვი ჩამოართვეს.

როცა ეს ამბავი დეიდას უთხრეს, მან სახე ჩამოიხოკა - „მახსოვს, როგორ არ მახსოვს. საოცარი ბავშვი იყო. შვილი არ მყავს და როცა ჩემს დისშვილს დედობის უფლება ჩამოართვეს, მინდოდა, მე მეშვილებინა, თუმცა უკვე გაშვილებული დამხვდა...“

სამართალდამცავები ბავშვთა სახლში წავიდნენ. იქ არა მარტო აღნიშნული ისტორია ახსოვდა რამდენიმე ძველ თანამშრომელს, არამედ, ისიც თქვეს, რომ დაახლოებით, ორი თვის წინ, მათთან მივიდა ახალგაზრდა კაცი, თქვა, რომ სწორედ ის ბავშვი იყო, რომელიც დედამ ფანჯრიდან გადააგდო და ბიულოგიურ დედას ეძებდა. კანონის თანახმად, ბავშვთა სახლის თანამშრომლებმა  ეს ინფორმაცია არ მისცეს, მაგრამ მაშინ ყველაფერი იყიდებოდა და გამომძიებლები არ გამორიცხავდნენ, რომელიმე თანამშრომელს, ფულის სანაცვლოდ, საიდუმლო გაეთქვა... ბიჭმა დედა იპოვა და წარსულის გამო, შური იძია.

რაღა თქმა უნდა, სამართალდამცავებმა გაარკვიეს, ვინ იშვილა ბიჭი, ვის გვარზე იყო და სახლშიც დაადგნენ. ბიჭი შინ იყო, წინ ორი სურათი ედო და დასცქეროდა. სამართალდამცავების დანახვამ გააკვირვა და როცა უთხრეს, რის გამოც იყვნენ მისულები, ახალგაზრდა კაცს ისტერიკა დაეწყო. გაირკვა, რომ მას რამდენიმე თვის წინ, მშობლები ავარიაში გარდაეცვალა. დედამ სამი დღე იცოცხლა და სწორედ მაშინ, საავადმყოფოში უამბო სიმართლე. ბიჭმა ამის შემდეგ გადაწყვიტა ბიოლოგიური დედის მოძებნა, რადგან აღარავინ დარჩა. იპოვა კიდეც და იპოვა მოხუცი თანამშრომლის წყალობით. დედასაც ძალიან გაუხარდა შვილის ნახვა, იმ დღეს ბიჭი მასთან იყო მისული, მამა უნდა გაეცნო, შოკოლადი და ყვავილები იქ დახვდა, დედამ უთხრა, მამა გავიდა, ნახევარ საათში დაბრუნდებაო. მანამდე, დედამ შოკოლადი ჭამა, ბიჭს ხელი არ უხლია - არ უყვარდა. მერე დედამ უთხრა, თავი ამტკივდა, წამოვწვებიო და დაიძინა. ბიჭმაც კარი გაიხურა და წავიდა. გაუკვირდა, დედა რომ აღარ შეეხმიანა და მის მონახულებას კვლავ აპირებდა. ჰო, ერთი მნიშვნელოვანი დეტალი - როცა ბიჭი კიბეზე ადიოდა, გზად კაცი შეხვდა. ჰკითხა კიდეც დედამ, ვინმე ხომ არ შეგხვედრიაო და ბიჭმა დამალა, მიხვდა, მამას შეეჩეხა და არ უნდოდა, დედისთვის ეთქვა, მამა კიბეზე ვნახე და გვერდით ჩავუარეო. მერე, უფრო სახალისოდ გამოჩნდებოდა ეს ამბავი. მან ზუსტად აღწერა კაცი, რომელიც შეხვდა და გამომძიებლებმა ერთმანეთს გადახედეს - აღწერილობით კაცი ძალიან ჰგავდა დეიდის ქმარს.

სამართალდამცავებმა დეიდის ქმრის ფოტო მოიპოვეს და ახლომდებარე მაღაზიები დაიარეს. ერთ-ერთ მაღაზიაში, გამყიდველმა დაადასტურა, რომ რამდენიმე დღის წინ, ამ კაცმა მათგან „ასორტის“ შოკოლადი იყიდა და ეს იმიტომ დაამახსოვრდა, რომ კაცს ხელში ვარდების ლამაზი თაიგულიც ეჭირა. ცხადი გახდა, მოწამლული შოკოლადი ცოლის დისშვილთან სწორედ მან აიტანა, მაგრამ ეს საკმარისი მტკიცებულება მაინც არ გახლდათ. 26 წლის ბიჭის მონაყოლი, მამა უნდა გაგაცნოო, ბევრ რამეზე მეტყველებდა. სავარაუდოდ, 26 წლის წინ, ცოლის დისშვილი სწორედ მან შეაცდინა და ბავშვიც მისი იყო. სამართალდამცავებმა სამსახურში დეიდას მიაკითხეს და ბავშვის სავარაუდო მამაზე ჰკითხეს. ქალმა მხრები აიჩეჩა, ამ თემაზე ჩემი დისშვილი არასოდეს საუბრობდა, როგორც ვიცი, თანაკლასელთან ჰქონდა ურთიერთობა, მაგრამ ცოცხალი თავით, არც ამან თქვა რამე და არც - თანაკლასელებმაო.

შემდეგ ქალს პირდაპირ ჰკითხეს, ხომ არ არსებობდა ვერსია, რომ მის დისშვილს ბავშვი მისი ქმრისგან ჰყოლოდა, რაზეც ქალი დაიბნა, თუმცა მტკიცედ მიუგო - იყო ეს ვარაუდიც, თუმცა არაფერი დამტკიცებულა და ქმარმაც ყველაფერი უარყოო.

გამოძიებამ მამაკაცი დააკავა და... შვილს დაუპირისპირა. შვილმა კიდევ ერთხელ დაადასტურა, სწორედ ეს კაცი შემხვდა კიბეზეო, გამყიდველმა ქალმაც ამოიცნო და დამალვას აზრი აღარ ჰქონდა.

„ჰო, ლამის სამი ათეული წლის წინ შევცდი და ჩემი ცოლის დისშვილთან სიახლოვე მქონდა. ორივე ძალიან ბედნიერები ვიყავით, თუმცა შემდეგ, მისმა ორსულობამ შოკში ჩამაგდო. ეს კარიერის დასრულებას და საშვილიშვილო სირცხვილს ნიშნავდა. გოგოსგან პირობა ავიღე, რომ არაფერს იტყოდა, ბავშვი კი... ბავშვი თავად მოისროლა ფანჯრიდან, მეც შოკში ვიყავი. ახლა კი გამომიცხადა, ჩვენი შვილი გამოჩნდაო. თავად მე შვილი არ მყავს, მაგრამ საზოგადოებაში მაქვს სერიოზული ადგილი, კარგი თანამდებობა და ყველაფერი ეს არ მაწყობდა, თანაც ცოლთან სკანდალი და ამბების ატეხვა ცალკე პრობლემა იყო, ამიტომ გავაკეთე ის, რაც გავაკეთე, ამ ლაწირაკს კი, ჩემთვის პრობლემების მეტი არაფერი მოუტანია“, - დაასრულა მონოლოგი დეიდის ქმარმა.

სასამართლომ დამნაშავეს 12 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა.

რა მისიით ჩამოვიდა სლოვაკი ვაზილ ჰუდაკი საქართველოში

საქართველოში „მხედრიონის“ სახელმა ისევ გაიჟღერა - შს ყოფილმა მინისტრმა, თემურ ხაჩიშვილმა პირდაპირ თქვა, ჩემზე თავდასხმას „მხედრიონის“ წევრის შვილი ცდილობდა და საბედნიეროდ, ვერ მოახერხეაო. ზოგადად, „მხედრიონი“ ძალიან უცნაური მოვლენა იყო. დღემდე ბევრს, ის ვაჟკაცების ორგანიზაციად მიაჩნია, ბევრი კი თვლის, რომ „მხედრიონი“, უბრალოდ, ნაძირლების თავშესაფარი იყო. რეალობა კი ის გახლავთ, რომ „მხედრიონში“, ისევე, როგორც ყველგან, იყვნენ ვაჟკაცებიცა და ნაძირლებიც. საბოლოოდ, ზუსტად ისე გამოვიდა, ერთმა ტალახიანმა ღორმა ათასი რომ გასვარა. „მხედრიონმა“ აფხაზეთში ძალინ ბევრი მებრძოლი დაკარგა, მაგრამ იყო აფხაზეთი და იყო... დარჩელი, თუმცა ამაზე საუბარი შორს წაგვიყვანს.

მაშინ ბევრი ცდილობდა, რაღაცები „მხედრიონისთვის“ დაებრალებინა, ბევრიც „მხედრიონელობას“ იბრალებდა და დღემდე არაერთ გაუხსნელ დანაშაულზე მიწერილია - „მხედრიონი“ იზამდაო, თუმცა რეალობა არავინ იცის და არც ის, იზამდა თუ არა.

„თბილისის ერთ-ერთ კორპუსში, მოსახლეობამ პენსიონერი დაიქირავა. იქ შეძლებული ხალხი ცხოვრობდა, ეს კაცი კი კარისკაცის ფუნქციას ასრულებდა - სადარბაზოს კეტავდა, თუ ვინმე იარაღიანი მოვიდოდა, კორპუსში განგაშს ტეხდა. მოკლედ, ცოცხალი სიგნალიზაცია იყო. ჰოდა, ერთ დღეს, დილით, ეს კაცი სადარბაზოში, სახელდახელოდ მოწყობილ ჯიხურში გარდაცვლილი იპოვეს - დანა ჰქონდა გულში დარტყმული, თუმცა მკვლელობის იარაღი ადგილზე არ იყო. მაშინ, 90-იანებში, მკვლელობა სხვა დანაშაულებზე ხშირად ხდებოდა და 24-საათიან რეჟიმში ვმუშაობდით. იმ კორპუსში იმდენი გავლენიანი ადამიანი ცხოვრობდა, შუაზე უნდა გავხეულიყავით და საქმე გაგვეხსნა“, - იხსენებს მორიგ ისტორიას პოლიციის გადამდგარი პოლკოვნიკი, ბატონი თენგიზი.

ადგილზე მისულ თანამშრომლებს ბევრი არაფერი დახვდათ. არ იყო მკვლელობის იარაღი, არ იყო მოწმე და რაც მთავარია, ჯიხურში იყო მხოლოდ იმ მოხუცის თითის ანაბეჭდი. კორპუსის მცხოვრებლებმა ერთხმად აღნიშნეს, რომ ასაკის მიუხედავად, კაცს მტკიცე ხასიათი ჰქონდა, არავის ეპუებოდა და კბილებამდე შეიარაღებულ ხალხსაც კი უკან აბრუნებდა. გაჩნდა ვერსია, რომ სწორედ იმ კბილებამდე შეიარაღებულმა ხალხმა იმსხვერპლა და ძიება ამ მიმართულებით წავიდა. პარალელურად, გარდაცვლილის წარსულის შესწავლაც დაიწყეს, აღმოაჩინეს, რომ პენსიაზე გასვლამდე, ციხეში ზედამხედველად მუშაობდა და დიდი ალბათობით, შესაძლოა, ყოფილ პატიმარს ეძია შური, თუმცა...

„მის ბიოგრაფიაში იყო ერთი საინტერესო დეტალი: როცა ციხეში მუშაობდა, სამ პატიმარს გაქცევის მცდელობა ჰქონდა. გაქცეულები სწორედ მოკლულმა დაინახა და ცეცხლი გახსნა. ორი ადგილზე მოკლა, მესამე - დაჭრა. სწორედ იმ მესამის ძიება დავიწყეთ და დავადგინეთ, რომ იმ პერიოდისთვის, „მხედრიონში“ მსახურობდა. რაღა თქმა უნდა, გაჩნდა სერიოზული ეჭვი, რომ მკვლელობა სწორედ მისი ჩადენილი იყო და ძებნა დავიწყეთ“, - იხსენებს ბატონი თენგიზი.

ძებნილს მალე მიაგნეს. კბილებამდე შეიარაღებული, ის ერთ-ერთ შტაბში იყო. გასაგებ მიზეზთა გამო, დაკითხვაზე ვერ წაიყვანდნენ, ამიტომ გამომძიებლებმა იქვე გამოკითხეს. პასუხიც შესაბამისი მიიღეს - ჩემი მოკლული რომ იყოს, არ დავმალავდი, არც კი ვიცოდი, მანდ თუ მუშაობდა, ან საერთოდ, სად იყო, თორემ შეიძლება, მართლა მომეკლაო. გარდა ამისა, მკვლელობის დროს, „მხედრიონელი“ სხვა ქალაქში იყო და მოწმეებიც ჰყავდა. მართალია, მოწმეების ძირითადი ნაწილიც „მხედრიონელები“ გახლდნენ, მაგრამ მაშინ ამ ორგანიზაციას ისეთი ძალაუფლება ჰქონდა, მკვლელობას, უბრალოდ, არ დამალავდნენ, „იღადავებდნენ“ და სამართალდამცავებს დასცინებდნენ.

გამოძიება ჩიხში შევიდა, რადგან სხვა მტერი გარდაცვლილს, უბრალოდ, არ ჰყავდა. არ ჰყავდა ცოლ-შვილი და გარდაცვალების შემდეგ, მისი ბინა ბიძაშვილს უნდა დარჩენოდა. ბიძაშვილი სოფელში ცხოვრობდა, თავს გაჭირვებით ირჩენდა და თბილისის ბინა, მისთვის ერთგვარი შვება იქნებოდა. შესაბამისად, ეჭვმიტანილი ის გახდა და მილიციის თანამშრომლები სოფელში ჩავიდნენ.

უტელეფონობის, უშუქობის და კიდევ ბევრი „უ“-ს გამო, ბიძაშვილმა მკვლელობის შესახებ არაფერი იცოდა - ბიძის მეზობლები ვერ დაუკავშირდნენ და მილიციისგან შეიტყო, რომ ბიძაშვილი გარდაიცვალა, რომელიც მეორე დღეს, მეზობლებს უნდა დაემარხათ სამადლოდ. ალიბიც ჰქონდა - სოფლიდან არ გასულა, მთელი სოფელი თავდებში დაუდგა და არც ეტყობოდა იმ კაცს მკვლელის არაფერი. როცა ბინა და შესაძლო შემოსავალი უხსენეს, ხელი ჩაიქნია, მაგას იმდენი საბუთები და ფული დასჭირდება, არ მაქვს და ალბათ, არც მომცემენ მაგ ბინასო.

გამოძიებას სხვა ეჭვმიტანილი და მოწმე არ ჰყავდა. კორპუსის მაცხოვრებლებმა კი თქვეს, გარდაცვლილს თან ძველებური, ვერცხლის ძალიან ძვირფასი პორტსიგარი ჰქონდა და შეიძლება, იმისთვის გაიმეტა ვინმემო, მაგრამ პორტსიგარიც ჯიბეში ედო, რაც იმას ნიშნავდა, რომ მისი დაუფლება მკვლელს არ სურდა.

გარდაცვლილი სამადლოდ მეზობლებმა გაასვენეს, იქ მისულმა სამართალდამცავებმა კი საინტერესო ვერაფერი ნახეს. ის იყო, ხელი უნდა ჩაექნიათ, რომ განყოფილებაში აღნიშნული კორპუსის ერთ-ერთი მაცხოვრებელი მივიდა და განწირული ხმით თქვა - გამქურდეს!

მკვლელობის განყოფილებაში ქურდობით ნაკლებად ინტერესდებოდნენ, მაგრამ ეს სხვა შემთხვევა იყო. პატრონი ბინაში ორი კვირა არ იმყოფებოდა, დაბრუნდა და ბინა გაქურდული დახვდა. რაც მთავარია, სავარაუდოდ, კარი „ატმიჩკით“ იყო გაღებული და დაკეტილი ანუ სანამ თავად არ შევიდა სახლში, მანამდე ვერავინ ვერაფერი გაიგო. გაჩნდა ვერსია, რომ ქურდი სწორედ მოხუცმა დაინახა, იცნო და ამის გამო მოიშორეს. მოპარულ ნივთებს შორის, ერთი ძველებური ხატი იყო, რომლის ფასსაც პატრონი ვერ ასახელებდა. ექსპერტებმა თქვეს, შეუფასებელიაო. მისივე თქმით, იმ მდგომარეობაში, ხატს ვერავინ გაყიდდა, რადგან სერიოზული რესტავრაცია და, დაახლოებით, 3-4 ათასი დოლარი სჭირდებოდა, რაც იმ დროისთვის, ძალიან დიდი ფული იყო.

„თბილისში, ხატების რესტავრატორები ერთი ხელის თითებზე დაითვლებოდნენ, ამიტომ ყველას სათითაოდ ჩამოვუარე, თან მისი მფლობელიც წავიყვანე და ერთ-ერთ სახელოსნოში, ხატს მივაგენით - რესტავრაციისთვის ჰქონდათ დატოვებული. რესტავრატორმაც არაფერი დამალა, პირდაპირ თქვა, არ ვიცი, ვინ მომიტანა, მაგრამ ფულის ნახევარი დატოვა, მეორე ნახევარს ორ დღეში შემოიტანს და ხატსაც წაიღებსო. გარისკვა არ შეიძლეროდა, სახელოსნოსთან ჩასაფრება იმ დღესვე მოვაწყვეთ“, - გვიყვება ბატონი თენგიზი.

მართლაც, ხატის წასაღებად, შემკვეთი ორ დღეში მივიდა და მარტივად დააკავეს. ის იმავე კორპუსის მაცხოვრებელი და საკმაოდ შეძლებული კაცი აღმოჩნდა, თუმცა...

„ბიზნესი დავიწყე, მაგრამ არ გაამართლა. სხვადასხვა კრიმინალურმა დაჯგუფებამ  სულ ნაწილ-ნაწილ წამართვა ყველაფერი. შემდეგ მანქანა გავყიდე, ვალები რომ დამერიგებინა, მაგრამ მანქანის ფულიც გზაში წამართვეს. დავრჩი ყველაფრის გარეშე და მევალეებმა რომ გაიგეს, ქურდები ჩარიეს, მათ ცალკე პროცენტები დამაკისრეს, ამიტომ რაღაც უნდა მეღონა. ვიცოდი, რომ მეზობელს საოცარი ხატი ჰქონდა, კლიენტიც კი ვნახე, „ატმიჩკებს“ კი ახალგაზრდობიდან, გასართობად ვაკეთებდი და ვიყენებდი კიდეც - მეგობრების სახლებს ვაღებდი, ვერთობოდი. ყველაფერი საჩემოდ მოხდა, მეზობელი სადღაც წავიდა, ბინაში დაუბრკოლებლად შევაღწიე, ხატთან ერთად, დაახლოებით, ათასი დოლარიც წამოვიღე და ოქროს საათიც, რომელიც ოქრომჭედელს ჯართად ჩავაბარე, მაგრამ ვინმეს რომ არ ეცნო, ჯერ რელსზე დავდე და მატარებელმა ჯართად აქცია. არ ვიცი, იმ ჩემი ცოდვით სავსეს, იმ დღეს რა უნდოდა, ღამის სამ საათზე, მეზობლის ბინიდან რომ გამოვედი, კართან დამხვდა - ხმაური გავიგე, ასეთ დროს, კარს არავინ აღებს და ამოვედიო. მითხრა, ამ კაცის ბინაში რა გინდაო და ვუპასუხე, წასულია, ყვავილების მოსარწყავად გასაღები დამიტოვა-მეთქი. თავი გადააქნია, მატყუებ რაღაცას, ნამყოფი ვარ მაგასთან, ყვავილები არ მინახავსო და დამემუქრა, ეგ ფუთა, ხელში რომ გიჭირავს, უკან შეიტანე, თორემ მილიციაში დავრეკავო. კამათ-კამათით მის ოთახში ჩავედი. მივხვდი, არასასურველი მოწმე იყო და ამიტომ, დანის ერთი დარტყმით მოვკალი. დანარჩენი კი იცით“, - ეს გახლავთ ამონარიდი დაკავებულის ჩვენებიდან.

სასამართლომ ქურდობისა და მკვლელობის ფაქტზე დაკავებულს 11 წელი მიუსაჯა, თუმცა ნახევარიც არ მოუხდია - შეიწყალეს.