თბილისის ომის სისხლიანი კულუარები - უშიშროების ოფიცერი 1991-92 წლების მოვლენების სკანდალურ უცნობ დეტალებს ჰყვება

როგორ დაიწყო ე.წ. თბილისის ომი, ჰქონდა თუ არა მოსალოდნელ სამხედრო გადატრიალებაზე ინფორმაცია მაშინდელ უშიშროებას, როგორ გახდა სამხედრო საქმეში გამოუცდელი და არცთუ ცნობილი მხატვარი თენგიზ კიტოვანი თავდაცვის მინისტრი, რა მიზნით შექმნა სპეცსამსახურმა შეიარაღებული ფორმირებები, როგორ გაიტაცა ქართველმა მფრინავმა თვითმფრინავი ირანში და ვინ იშოვა დიდძალი ფული ძმათამკვლელი ომით

ზუსტად 29 წლის წინ, 1991 წლის 21-22 დეკემბერს თბილისში, რუსთაველის გამზირზე ტყვია გავარდა და ღვთისმშობლის წილხვედრი ქვეყნის ბედის ბორბალიც უკუღმა დატრიალდა. თუკი კარგად დავაკვირდებით, დღემდე სწორედ ამ მოვლენების შედეგებს ვიმკით. მეტიც, სამხედრო კონტრდაზვერვის ყოფილი მაღალჩინოსანი, უსაფრთხოების ექსპერტი კონსტანტინე ფორჩხიძე ამბობს, რომ თბილისის ომში რუსული კვალი აშკარაა... მოკლედ, როგორ დაიწყო ე.წ. თბილისის ომი, ჰქონდა თუ არა მოსალოდნელ სამხედრო გადატრიალებაზე ინფორმაცია მაშინდელ უშიშროებას, როგორ გახდა სამხედრო საქმეში გამოუცდელი და არცთუ ცნობილი მხატვარი თენგიზ კიტოვანი თავდაცვის მინისტრი, რა მიზნით შექმნა სპეცსამსახურმა შეიარაღებული ფორმირებები, როგორ გაიტაცა ქართველმა მფრინავმა თვითმფრინავი ირანში და, საერთოდ, ვინ იშოვა დიდძალი ფული 1991-92 წლების მოვლენებით, ანუ ძმათამკვლელი ომით? - მე და ჩემი რესპონდენტი, უშიშროების თადარიგის ოფიცერი კონსტანტინე ფორჩხიძე წარსულში დაგაბრუნებთ და თბილისის ომის დღემდე უცნობ სკანდალურ დეტალებს გაგაცნობთ.      

    

კონსტანტინე ფორჩხიძე: - ის, რაც 1991-92 წლებში მოხდა, რეალურად, სამხედრო გადატრიალება იყო.

- კი ბატონო, მაგრამ ამ ტრაგედიის ავანგარდში ორი თენგიზი იდგა, მაგრამ დავიჯერო, სიგუა-კიტოვანმა სამხედრო გადატრიალება დამოუკიდებლად დაგეგმეს და განახორციელეს?

- კიტოვანიც და სიგუაც მართული ფიგურები, მეტიც, რუსეთთან დაკავშირებული გავლენის „ტიპები“ იყვნენ და ანტიზვიადისტურ, უფრო სწორად, ანტისახელმწიფოებრივ მოვლენებს სათავეში ამიტომაც ჩაუდგნენ.

- ისე, კიტოვანიც და სიგუაც ხელისუფლების უმაღლეს ეშელონებში ზვიად გამსახურდიას წყალობით მოხვდნენ...

- კი ბატონო, მაგრამ საბჭოთა სპეცსამსახურები მანამდე მუშაობდნენ.

- იმის თქმა გინდათ, რომ ეროვნული მოძრაობის ლიდერთან ორივე დიდი ხნით ადრე „ჩანერგეს“?

- რა თქმა უნდა... იცით, მოწინააღმდეგე ქვეყნების სპეცსამსახურების მთავარი ამოცანა რა არის?

- რა?

- რა და, - იქ, სადაც ინტერესები აქვთ, გავლენის მოპოვება. ყველასთვის ცნობილია, რომ საბჭოთა კავშირის მემკვიდრე რუსეთს საქართველოში გეოპოლიტიკური ინტერესები ჰქონდა და აქვს. გარდა ამისა, მისი სტრატეგიაა, რომ ქვეყანა, რომელიც თავის დროზე მისი იმპერიის ნაწილი იყო, არ დაკარგოს. საერთოდ, ყველაფერ ამისთვის სპეცსამსახურები წლობით ემზადებიან - სპეციალურ აგენტურულ აპარატს ქმნიან.

- ბატონო კოტე, ზემოხსენებულ სუბიექტებზე უშიშროებაში დოკუმენტური მასალა არსებობს თუ ის, რასაც ამბობთ, უბრალოდ, გონივრული ეჭვია?

- დანამდვილებით ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ მათი ქმედებიდან გამომდინარე და ანალიზითაც ჩანს, რომ ისინი, პირდაპირ თუ ირიბად, წყალს რუსეთის წისქვილზე ასხამდნენ. ყოველ შემთხვევაში, ორივე მათგანის ქმედება პირდაპირ რუსულ ინტერესებს უკავშირდებოდა.

ამ კონტექსტში ერთ მნიშვნელოვან დეტალსაც გავიხსენებ: ე.წ. სამოქალაქო ომი 1991 წლის 21 დეკემბერს კი არა, გაცილებით ადრე დაიწყო, მაგრამ როცა ყველაფერ ამაში, კიტოვანის მეთაურობით, გვარდია ჩაერთო, რუსული ელემენტები უფრო გამოიკვეთა.

- მაგალითად?

- მაგალითად, პიროვნებები და პირთა ჯგუფები, ანუ „გე-რე-უ“-ს წარმომადგენლები გამოჩნდნენ, რომლებიც საქართველოს პარლამენტის, ანუ მაშინდელი უზენაესი საბჭოს შენობაზე იერიშს გვარდიელებთან ერთად ანხორციელებდნენ.

- კონკრეტული გვარების დასახელება შეგიძლიათ?

- დიახ, შემიძლია, მაგალითად, ვინმე „ბორისიჩი“, რომელიც „გე-რე-ვე-ზე“-ს - საბჭოთა ჯარების ამიერკავკასიის დაჯგუფებას ხელმძღვანელობდა, თუმცა საფარქვეშ მოქმედებდა, ანუ ქართველებმა იცოდნენ, რომ რუსი სამხედრო იყო, მაგრამ მისი ზუსტი მისია უცნობი გახლდათ. საერთოდ, დასამალი არც ისაა, რომ დაპირისპირებული მხარეები იარაღს „გე-რე-ვე-ზე“-ს ბაზებიდან, კერძოდ, ვაზიანისა თუ ახალქალაქის ბაზიდან იღებდნენ. ეს არასტაბილური ვითარება კი კრემლმა სათავისოდ გამოიყენა.

- „არასტაბილური ვითარება“ ბუნებრივად შეიქმნა თუ „ჩანერგილებმა“ შექმნეს?

- ნებისმიერ ვითარებას ჯერ პოლიტიკოსები ქმნიან, შემდეგ კი, ყველაფერი იმ აქტიურ ფაზაში გადადის, რაშიც უკვე სამხედროები ერთვებიან. კიდევ ერთ დეტალს გავიხსენებ: რუსული ვერტმფრენიდან პარლამენტის შენობას ბომბი ესროლეს და აქ, უბრალოდ, საკითხავია, თუკი ე.წ. ამბოხებულებს რუსული კავშირები არ ჰქონდათ, რუსული ვერტმფრენი ვინ მისცათ, ან უფრო სწორად, პარლამენტის შენობა რუსული ვერტმფრენიდან რატომ დაიბომბა?

ვანო, მოდით, კიდევ ერთი მომენტი გავიხსენოთ.

- რომელი მომენტი?

- რომელი და, - კიტოვანის აფხაზეთში შევარდნა.

- ეს რატომ უნდა გავიხსენოთ?

- რატომ და, - სწორედ ის რუსი სამხედროები, რომლებზეც ახლა ვლაპარაკობ, ე.წ. გაგრის ოპერაციაშიც, ანუ გაგრაში ქართული არმიის დესანტის გადასხმაშიც მონაწილეობდნენ. მეტიც, „ბორისიჩი“ მაშინ ერთ-ერთი დანაყოფის შტაბის უფროსიც იყო, თუმცა არავინ იცოდა, რომ ის „გე-რე-უ“-ს მაღალჩინოსანი იყო.

- შეიძლება, ეს არ იცოდნენ, მაგრამ დავიჯერო, შეკითხვა არავის გაუჩნდა, რუსი სამხედრო ქართულ არმიაში რას აკეთებსო?

- წესით, ეს შეკითხვა უნდა გაჩენილიყო...

- ბატონო კოტე, რაკიღა წეღან „ჩანერგილები“ ახსენეთ, მოდით, საუბარი ამ თემით გავაგრძელოთ და მითხარით, პიროვნების „ჩასანერგად“ რა დროა საჭირო?

- დავიწყოთ იმით, რომ „ჩანერგილების“ გარეშე სპეცსამსახური არ არსებობს და აგენტურული აპარატი უნდა ჰქონდეს. აგენტურული აპარატის, ასე ვთქვათ, ბირთვი კი, ადამიანია. საბჭოთა უშიშროების ორგანოებს საკმაოდ მძლავრი აგენტურული აპარატი ჰქონდათ. მაშინ, ძირითადად, ორი მიმართულების სპეცსამსახური არსებობდა - ცენტრალიზებული სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტი და თავდაცვის სამინისტროს დაზვერვის ქვედანაყოფი, რომელსაც საზოგადოება „გე-რე-უ“-ს სახელით იცნობს.

- ბატონო კოტე, სხვა რამე გკითხეთ, ანუ „ადამიანის“ ჩასანერგად რა პერიოდია საკმარისი?

- „ჩანერგვამდე“ ადამიანის მომზადებაა საჭირო, საამისოდ კი, სათანადო ფაქტურაა აუცილებელი, რაც იმას ნიშნავს, რომ პიროვნება გარკვეულ მოთხოვნებსა და კრიტერიუმებს უნდა აკმაყოფილებდეს. პირველ რიგში, განათლებული, პერსპექტიული, ყოველმხრივ ჩამოყალიბებული უნდა იყოს და გავლენაც უნდა ჰქონდეს.

- აქედან გამომდინარე, უცნაურია, სპეცსამსახურები იგივე კიტოვანის ფიგურით რატომ უნდა დაინტერესებულიყვნენ, რომელიც საბჭოთა კავშირის დროს ერთი არცთუ ცნობილი მხატვარი იყო...

- საბჭოთა კავშირის დროს მძლავრი სახელმწიფო მანქანა არსებობდა, რომელიც ადამიანებს ტოტალურად „ავერბოვკებდა“.

- მესმის, მაგრამ უცნობ მხატვარს სპეცსამსახურის ყურადღება რითი უნდა მიექცია?

- სპეცსამსახურს, როგორც აღვნიშნე, აგენტურის გარკვეული აპარატი ჰქონდა. თუ ამ აპარატიდან ვინმე პოლიტიკურ სპექტრში მოხვდებოდა და გავლენების გაფართოებას დაიწყებდა, მას ხელს უწყობდნენ. მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ კიტოვანი სიტუაციამ „მოიტანა“, თორემ მის ადგილას შეიძლება, სხვა ყოფილიყო.

- მაშასადამე, ეჭვობთ, რომ რუსული სპეცსამსახურების მიერ გადაბირება საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების მერე მოხდა?

- აუცილებელი არაა, რომ პირდაპირი „დავერბოვკება“ მოხდეს. საერთოდ, „გადაბირება“ სპეცსამსახურსა და პოტენციურ მსხვერპლს, ანუ მომავალ აგენტს  შორის ურთიერთობის პროცესია. როცა სპეცსამსახურსა და მომავალ აგენტს შორის ურთიერთობა ისახება, ის აუცილებლად განვითარებასაც ჰპოვებს. ისე, გამორიცხული არაა, რომ ეს ურთიერთობა ჩვეულებრივი მეგობრობით დაიწყოს და მსხვერპლს შეიძლება, წარმოდგენაც არ ჰქონდეს, რომ სპეცსამსახურების კლანჭების ქვეშაა მოქცეული. თავიდან დავალებას შეიძლება, პატარა თხოვნის სახე ჰქონდეს. საქმეში შეიძლება, ფინანსებიც ფიგურირებდეს. საერთოდ, როცა კონკრეტიკაში ვერ ჩადიხარ, მსჯელობა ძალიან ძნელია...

- გეთანხმებით, მაგრამ როგორც სპეცსამსახურის თანამშრომელს, არასოდეს გიკითხავთ, იგივე კიტოვანი თავდაცვის მინისტრად რა ნიშნით დანიშნეს?

- ყველაფერი, როგორც აღვნიშნე, გაცილებით ადრე დაიწყო... ჯერ „მხედრიონი“ გამოჩნდა.

- ადასტურებთ გავრცელებულ მოსაზრებას, რომ `მხედრიონი~ უშიშროების პროექტი იყო?

- სრულად არა, მაგრამ „მხედრიონის“ გარკვეული სეგმენტი, რა თქმა უნდა, „კა-გე-ბე“-ს გავლენის ქვეშ იმყოფებოდა.

- უშიშროებას „მხედრიონი“ რა მიზნისთვის სჭირდებოდა?

- გულუბრყვილო შეკითხვაა.

- რატომ?

- რატომ და, - საქართველოში ამბოხისა და დესტრუქციული ქმედების სიტუაციას სწორედ შეიარაღებული ბანდ-ფორმირებები ქმნიდნენ. ამ ვითარების შექმნა საბჭოთა კავშირის ნანგრევებში აღმოცენებული რუსეთის ფედერაციის პირველი მიზანი იყო, რათა საქართველოზე თავისი გავლენა შეენარჩუნებინა... სწორედ ამიტომაც, პირველი ფიგურები, ვინც აწ გარდაცვლილმა შევარდნაძემ მოიცილა, სწორედ კიტოვანი და იოსელიანი იყვნენ. არ ვამბობ, რომ ეს ორი პიროვნება ასი პროცენტით რუსეთის აგენტურულ ქსელს წარმოადგენდა, მაგრამ ისინი პირამიდის სათავეში იყვნენ...

რაც შეეხება წეღანდელ შეკითხვას, თუ როგორ გახდა კიტოვანი თავდაცვის მინისტრი, ვიდრე ამ თანამდებობაზე დაინიშნებოდა, ის ე.წ. საძმოებსა და `შავ სამყაროსთან~ ურთიერთობაში აქტიურად მონაწილეობდა. `შავი სამყაროს~ გარკვეულ სეგმენტს კი, საბჭოთა კავშირიდან მოყოლებული, სწორედ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტი აკონტროლებდა. სწორედ ამ ურთიერთობამ შვა ის, რაზეც ვლაპარაკობთ, ანუ კიტოვანი შეიძლება, `დავერბოვკებული~ არ ჰყავდათ, მაგრამ `საძმოებს~ თავიანთი გავლენები ჰქონდათ და ლიდერიც სწორედ ასე წარმოჩინდა.

- საბჭოთა კავშირი ჩაკეტილი სისტემა იყო. გასაგებია, რომ უცებ ყველაფერი დაინგრა, მაგრამ „საძმოებმა“ იარაღი როგორ იშოვეს?

- რუსეთმა მისცა. ეს ბანდ-ფორმირებები საბჭოთა შეიარაღებულ ძალებზე თავდასხმას ძალიან ადვილად ახერხებდნენ და ყველაფერი ეს დადგმული იყო. ერთ ამბავს მოგიყვებით, რომელიც მე-11 ბრიგადას უკავშირდება.

- გისმენთ...

- მახსოვს, მაშინ „ტაუ“-ში ვიყავით დისლოცირებულნი.

- „ტაუ“ რა არის?

- „ტაუ“-ს იმ შენობას ეძახდნენ, სადაც დღეს თავდაცვის სამინისტროა. თავის დროზე კი, ამ შენობაში სამხედრო საარტილერიო სასწავლებელი მდებარეობდა. მოკლედ, ჩვენი ბრიგადა მანდ იყო განლაგებული, მაგრამ ადგილი არ გვყოფნიდა და ისნის ტერიტორიაზე მდებარე სამხედრო ნაწილში ძალიან ადვილად შევედით. სხვათა შორის, ეს ტერიტორია, როგორც ვიცი, დღეს გივი თარგამაძის საკუთრებაშია. მოკლედ, რუსებმა წინააღმდეგობაც არ გაგვიწიეს და ისე წავიდნენ, რომ ყველაფერი ადგილზე დატოვეს.

- ამ დროს საქართველოს თავდაცვის მინისტრი ვინ იყო?

- კიტოვანი... რუსები მხოლოდ იარაღს კი არა, სამხედრო ტექნიკასაც ტოვებდნენ. გარდა ამისა, რუსეთი ჩვენს თავდაცვის სამინისტროს იარაღს ოფიციალურადაც გადმოსცემდა. აბა, დამოუკიდებელ ქვეყანას იარაღი სად უნდა ეშოვა, თუ არა რუსეთში?

- ყველაფერ ამაში „ლევი“ ფულიც კეთდებოდა?

- დიახ, საკმაოდ დიდი ფული გაკეთდა და ამ კონტექსტში არსენალის აღების ფაქტს გავიხსენებ: არსენალის საწყობებში სამხედრო პოლიცია შევარდა, რომელსაც მაშინ აწ განსვენებული გია უჩავა ხელმძღვანელობდა. ამის შემდეგ, მე-11 ბრიგადის ტერიტორიაზე „გრადის“ ტიპის არაერთი დანადგარი მოხვდა. არ დაგავიწყდეთ, ამ დროს აფხაზეთში ომი მიდიოდა, თუმცა ეს `გრადის~ ტიპის აპარატები აფხაზეთში არ აღმოჩნდა.

- აბა, სად წავიდა?

- როგორც მერე, უშიშროებაში მუშაობისას გავიგე, ეს „გრადები“ სომხეთში გაიყიდა. ეს, პრაქტიკულად, იარაღის უკანონო ვაჭრობის ჩანასახი იყო.

გარდა ამისა, სხვა ფაქტებიც არსებობდა.

- სახელდობრ?

- მაგალითად, ერთ-ერთი ქართველი მფრინავი სამხედრო თვითმფრინავით ირანში გადაფრინდა, სადაც თვითმფრინავი გაიყიდა. მოკლედ, ყველაფერ ამას ხაზს იმიტომ ვუსვამ, რომ გამორიცხულია, მსგავსი რაღაცები სპეცსამსახურის გარეშე მომხდარიყო. ამ შემთხვევაში კი, საქართველოში ამას ალექსანდრე ალექსანდრეს ძე კლაჩკოვი ხელმძღვანელობდა, ანუ ის საქართველოს თავდაცვის სამინისტროსა და „გე-რე-ვე-ზე“-ს შორის ურთიერთობას აგვარებდა.

- კლაჩკოვი იგივე „ბორისიჩია“, არა?

- დიახ... სხვათა შორის, წლების შემდეგ, „ბორისიჩი“ მარუსინის მოადგილე გახდა. მარუსინი რუსეთის ამიერკავკასიის სამხედრო დაჯგუფების სარდალი და, ასევე, „გე-რე-უ“-ს შეფი იყო. მნიშვნელოვანია, რომ `ბორისიჩი~ დღეს რუსეთის არმიაში ე.წ. სირიის მიმართულების კურატორია...

- თბილისის ომის შემდეგ, ზვიად გამსახურდიაზე საქმე აღიძრა და ბრალი სამშობლოს ღალატშიც დასდეს. ბატონო კოტე, თქვენი შეფასებით, 1991-92 წლების მოვლენების გამო პასუხი არავისთვის უნდა მოეთხოვათ, ან ახლა, როცა სამართლიანობის აღდგენაზე ლაპარაკობენ, არავის უნდა მოსთხოვონ?

- ცხადია, ვის უნდა მოსთხოვონ.

- ვის?

- ვის და, - იგივე კიტოვანს, სიგუას. უფრო სწორად, საქმე სამხედრო გადატრიალების ფაქტზე უნდა აღძრულიყო და დამნაშავეებსაც გამოძიება გამოავლენდა. ის, რაც 1991-92 წლებში მოხდა, სამოქალაქო ომი არ იყო. საერთოდ, სამოქალაქო ომი მაშინაა, როცა საზოგადოების ერთი ნაწილი მეორეს ებრძვის.

- მერე, სწორედ ეს არ ხდებოდა?

- სამოქალაქო ომის ნიშნები მერე გამოიკვეთა, თორემ თავიდან ყველაფერი ჩვეულებრივი სამხედრო გადატრიალება იყო და მეტი არაფერი. აქედან გამომდინარე, სამართლიანი არ იყო, რომ სისხლის სამართლის საქმე მხოლოდ ზვიად გამსახურდიას წინააღმდეგ აღიძრა. 1991-92 წლების მოვლენებს ოფიციალურად სამხედრო გადატრიალება „ვარდების რევოლუციის“ მერე მაინც უნდა დარქმეოდა და ისიც უნდა თქმულიყო, რომ ამაში საბჭოთა კავშირის სამართალმემკვიდრე რუსეთი იყო ჩართული!

- სამხედრო გადატრიალებები, ცხადია, უცებ არ ხდება. მაშინდელ უშიშროებას მოსალოდნელ უბედურებაზე, დავიჯერო, ინფორმაცია არ ჰქონდა?

- სხვათა შორის, ზვიად გამსახურდიას დროს ეროვნული უშიშროების კომიტეტს, ერთხანობას, თამაზ ნინუა ხელმძღვანელობდა, რომელიც რამდენიმე წლის წინ, საკუთარ სახლში მეუღლესთან ერთად მოკლეს.

- ნინუას ხაზგასმით რატომ იხსენებთ?

- აგიხსნით: თამაზ ნინუა არქივებთან იყო დაკავშირებული.

- ანუ?

- ანუ ის, რომ თამაზ ნინუა საქართველოდან საბჭოთა არქივების გატანასთან იყო კავშირში. ამაში კიდევ რამდენიმე პიროვნება მონაწილეობდა, რომელიც მოგვიანებით, გენერალი გახდა. მეტიც, აქედან ერთ-ერთი სააკაშვილის დროს კონტრდაზვერვის დეპარტამენტის უფროსის მოადგილედაც მუშაობდა.

- ვინ?

- ვინ და, - თემურ გრძელიძე.

- საბჭოთა არქივები საქართველოში პირველი მრავალპარტიული არჩევნების ჩატარების შემდეგ გაიტანეს?

- არა, მანამდე...

- არქივი სხვა თემაა, მაგრამ უშიშროებას ინფორმაცია არ უნდა ჰქონოდა, რომ სამხედრო გადატრიალება მზადდებოდა?

- უნდა ჰქონოდა, მაგრამ არ დაგავიწყდეთ, რომ ეს გარდამავალი უშიშროება იყო, ანუ ძირითადად, ძველი კადრები მუშაობდნენ. ისე, შეიძლება, რაც მოხდა, ზვიად გამსახურდიას გამოუცდელობის ბრალიც იყო. იმის თქმა მინდა, რომ როცა პარტია შექმნა, აქცენტს ისეთ სეგმენტზე არ აკეთებდა, რომელიც `მრგვალი მაგიდის~ ხელისუფლებაში მოსვლის შემთხვევაში, უშიშროებას ხელში აიღებდა. მოკლედ, გამსახურდიას სანდო პიროვნებები არ ჰყავდა და, შესაბამისად, უშიშროებას მოსალოდნელ სამხედრო გადატრიალებაზე ინფორმაცია რომც ჰქონოდა, პრეზიდენტს არ მიაწვდიდა.

სხვათა შორის, „ბუნკერში“ ბევრი ჩემი მეგობარი იმყოფებოდა და სწორედ მათგან ვიცი, რომ მათ რიგებშიც იყვნენ ისეთი ადამიანები, რომლებიც პირდაპირ რუსულ დავალებას ასრულებდნენ...

სხვათა შორის, ამ ამბების ფიგურანტები საქართველოში 1991-92 წლების მერე განვითარებულ თითქმის ყველა მოვლენაში მონაწილეობდნენ, რაც პირადად მე, არც მიკვირს.

- რატომ არ გიკვირთ?

- ვანო, როგორ წარმოგიდგენიათ, რუსული სპეცსამსახურის ოფიცერი, რომელიც თავდაცვის სამინისტროში ოფიციალურად მუშაობდა, თავის აგენტურულ-ოპერატიულ კავშირებს დაივიწყებდა? საუბარს ამ კუთხით თუ გავაგრძელებთ, ბევრ საინტერესოს აღმოვაჩენთ. გვარებსა და სახელებს ახლა არ დავასახელებ, მაგრამ ყველაფერ ამაზე ე.წ. არქიული საქმეებია შექმნილი, თუმცა არ გამოვრიცხავ, რომ გაანადგურეს.

- ამას რატომ ამბობთ?

- რატომ და, - 2008 წლის აგვისტოს დროს ამ „არქიული მასალების“ განადგურების მცდელობა იყო, სხვათა შორის, იმ ადამიანების მხრიდან, რომლებიც კონტრდაზვერვას ხელმძღვანელობდნენ. დიახ, აგვისტოს ომის დროს არქივის ნაწილი დაწვეს - „მოდულ“-ის წინ დიდი კოცონი დაანთეს, მაგრამ ადამიანები, ვინც ყველაფერი იციან, ჯერ ისევ ცოცხლები არიან!

- 2008-ში არქივის დაწვა რას ემსახურებოდა?

- რას და, - ალბათ, არ უნდოდათ, საქართველოს შემდგომ ხელისუფლებებს რუსეთის სპეცსამსახურებთან კავშირზე მყოფი ადამიანების შესახებ ინფორმაცია ჰქონოდათ, ანუ ამ განადგურებით ვიღაცებმა, პრაქტიკულად, რუსული საქმე გააკეთეს!

 

ესაუბრა ვანო პავლიაშვილი