„ამათ ძალაუფლების ჩაგდება უნდათ და სერიოზულად როგორ ველაპარაკო ევროინტეგრაციაზე“
ავტორი: თათია გოჩაძე
3 ივლისს თბილისში აქცია - „შინ ევროპისკენ“ გაიმართება. როგორც აქციის ორგანიზატორები სამოქალაქო სექტორიდან აცხადებენ, 20 და 24 ივნისის აქციების შემდეგ, დედაქალაქს გასცდებიან და მთელი საქართველოს მასშტაბით გაესაუბრებიან ხალხს, რათა აქციაზე მისვლის მნიშვნელობაში დაარწმუნონ. მას შემდეგ, რაც ევროკავშირის კანდიდატი ქვეყნის სტატუსი მხოლოდ მოლდოვასა და უკრაინას მიენიჭა, საქართველოს კი 12-პუნქტიანი გეგმა გადაეცა, რომელთა შესასრულებლად დრო ხელისუფლებას წლის ბოლომდე მიეცა, 20 და 24 ივნისს რუსთაველზე უპრეცედენტო რაოდენობის ხალხი შეიკრიბა. აქცია იმდენად მასშტაბური აღმოჩნდა, რომ ხელისუფლებამ იმის მტკიცებაც კი დაიწყო, დემონსტრაციაზე ჩვენი მხარდამჭერებიც იყვნენო... საბოლოოდ, სამოქალაქო სექტორის წარმომადგენლებმა ხელისუფლებას ულტიმატუმი წაუყენეს და ვადა 3 ივლისამდე მისცეს. მათი მოთხოვნებია - გადადგეს პრემიერ-მინისტრი და დაინიშნოს ეროვნული თანხმობით დაკომპლექტებული დროებითი მთავრობა.
მართალია, აღნიშნული აქციების ავანგარდში სამოქალაქო სექტორი დგას, მაგრამ ყველა პროდასავლური პარტია, როგორც ამბობენ, ორგანიზატორების გვერდითაა, გარდა „გირჩისა“, რომლის ლიდერი იაგო ხვიჩია აცხადებს, რომ ორგანიზატორების მიერ ხელისუფლებისთვის წაყენებული მოთხოვნები არასერიოზულია. „ვერსია“ იაგო ხვიჩიასთან ინტერვიუს გთავაზობთ:
- მოთხოვნები არასერიოზულია და, უბრალოდ, იმედს უცრუებს იმ ადამიანებს, რომელთაც ეძახიან აქციაზე. არასერიოზულია ორივე ნაწილში - პრემიერის გადადგომისა და „ენჯეოშნიკებისგან“ დაკომპლექტებული დროებითი მთავრობის საკითხშიც.
- რატომ მიგაჩნიათ არასერიოზულად ეს მოთხოვნები?
- მთელი კამპანიაა ნაწარმოები წლების განმავლობაში, რომ პრემიერი ნომინალური ფიგურაა, ის წარმოადგენს ბიძინა ივანიშვილს და არ ფლობს რეალურ ძალაუფლებას, შესაბამამისად, წარმომადგენლის გათავისუფლებას რომ ითხოვ და მიიჩნევ, ეს არის კრიზისის განმუხტვის გზა, არასერიოზულია. მით უმეტეს, რომ პრემიერ-მინისტრები ძალიან მარტივად იცვლებია, რასაც შედეგი არ მოჰყოლია და მაინც ამას ითხოვენ, არადა, იციან, რომ ძალაუფლების წყარო სხვაგანაა და არა - პრემიერ-მინისტრთან...
რაც შეეხება დროებითი მთავრობის მოთხოვნას, საქართველოში მთავარი პრობლემაა ნდობის დეფიციტი. 30 წლის განმავლობაში, სახალხო მთავრობა ვერ ავირჩიეთ და ახლა, ყველაზე დაბალი ნდობის მქონე ინსტიტუციას, არასამთავრობო სექტორს, რატომღაც ავალებენ, დააკომპლექტონ სახალხო მთავრობა გადამწყვეტ ეტაპზე. ეს იმდენად არასერიოზულია, რომ ამ საზოგადოებრივ პროტესტს პატივს არ სცემენ და სთხოვენ, ისინი მოიყვანონ ხელისუფლებაში, ყოველგვარი ლეგიტიმაციის გარეშე. რაც უფრო მალე მოიხდიან ბოდიშს აქციის ორგანიზატორები ამ არასერიოზულობისთვის, უკეთესი იქნება.
- თუ ასეა, რა გიშლით ხელს ოპოზიციას, რომ ჩადგეთ ამ პროცესების ავანგარდში?
- ყველა ადამიანს, ვინც აქციაზეა, სხვადასხვანაირად ესმის ევროინტეგრაცია, შესაბამისად, ეს ხალხი იქ მივიდა კონკრეტული მიზნით - საქართველოს ევროპული მომავლის დასაცავად. თუმცა, ეს ზოგადი პრინციპია და ამას სჭირდება ჩაშლა, რაც პოლიტიკოსებმა უნდა გააკეთონ და განიმარტოს, როგორ ვხედავთ ჩვენ, პოლიტიკოსები ამ ამბავს და მხოლოდ ამის შემდეგ შეგვიძლია ტრიბუნასთან ასვლა, რათა ხალხს ვუთხრათ, რა გვინდა. ახლა კი იმდენად აჭრილია პოლიტიკური სპექტრი, რომ პოლიტიკოსები საერთოდ არ ჩანან და ტრიბუნასთან დგას ის ხალხი, რომელიც შემთხვევით აღმოჩნდა, შლიან ამ აქციას ნელ-ნელა. არ მინდა, რომ ამაში მონაწილეობა მივიღო. მას შემდეგ, რაც ადამიანებისთვის ცხადი გახდება, რომ აქციის ორგანიზატორებმა დააზიანეს ეს პროცესი, ნიჰილიზმი გაჩნდება და მე არ მინდა, ამაზე პასუხისმგებლობა ავიღო.
- რატომ არ სხდებით ოპოზიციური პარტიები ამ საკითხზე კონსულტაციებისთვის ერთ მაგიდასთან, რა გიშლით ხელს?
- იმიტომ, რომ პარტიებს სალაპარაკო არაფერი აქვთ...
- ევროკავშირში ინტეგრაცია ხომ თქვენი, პროდასავლური პარტიების საერთო ინტერესია?
- არა, ეგრე ხომ არ ხდება? რას ნიშნავს, საერთო ინტერესი... ვის როგორი ქვეყანა უნდა, ამას ვერ ამბობს ვერავინ, არც ერთ პარტიას ეს არ აქვს ნათქვამი, ჩვენ გარდა. არსებობს სულ სამი იდეა: „გაუმარჯოს მიშას“, „გაუმარჯოს ბიძინას“ და „გაუმარჯოს თავისუფლებას“. ამ უკანასკნელს ჩვენ ვყვირით, შესაბამისად, „გაუმარჯოს მიშას“ და „გაუმარჯოს ბიძინას“ ხალხს ევროინტეგრაციაზე არაფერი აქვს სათქმელი...
- შარლ მიშელის მოლაპარაკებებში ხომ აქტიურად იყავით ჩართული? მაინცდამაინც, დასავლეთიდან უნდა ჩამოვიდეს ვინმე, რომ ქართველმა პოლიტიკოსებმა ერთ მაგიდასთან დასხდომა და საუბარი შეძლოთ?
- და შეძლეს შეთანხმება, როცა ევროპელები ჩამოვიდნენ?
- ეს ცალკე განსჯის საკითხია...
- კი, მაგრამ ეს მაგალითი აჩვენებს, რომ შარლ მიშელმაც კი ვერაფერი შეძლო და ამ შემთხვევაში, მე დავიწყო საუბარი გაუაზრებლად ამ პოლიტიკურ სპექტრთან, რომელსაც აქ ჩამოსულმა შარლ მიშელმა ვერაფერი გადააწყვეტინა? ამათ სერიოზულად როგორ ველაპარაკო ევროინტეგრაციაზე? მათ ხომ ეს არ უნდათ? ამათ ხომ ძალაუფლების ჩაგდება უნდათ ხელში და არა - ევროინტეგრაცია?! ევროინტეგრაცია თუ გინდა, ამისთვის უნდა გქონდეს იდეა, რისთვისაც ეძახი ხალხს. ამ იდეის ქმნადობის პროცესი კი არც ხელისუფლებაში, არც ოპოზიციაში და არც სამოქალაქო სექტროში არ მიმდინარეობს. ყველას უნდა, რომ ღრმა გაანალიზების გარეშე მიაღწიოს პოლიტიკური ძალაუფლების ხელში ჩაგდების შედეგს. ადამიანები კი ასე არ ენდობიან...
- თუ ასეა, თქვენეული ხედვა როგორია? რა უნდა გაკეთდეს იმისთვის, რომ პროცესი სწორად წარიმართოს და ეს უამრავი ხალხი სახლში არ შებრუნდეს?
- სწორი მოთხოვნებია საჭირო. უნდა გესმოდეს, რომ თუ გინდა მთავრობის დაკომპლექტება, ამისთვის საჭიროა არჩევნები და უნდა გააკეთო ყველაფერი, რათა არჩევნები ჩატარდეს, ოღონდ ისე, რომ აზრი ჰქონდეს. არჩევნებს კი აზრი ექნება იმ შემთხვევაში, თუ მიღებული იქნება საკონსტიტუციო ცვლილებები...
- და ბარიერი დაიწევს, არა?
- კი, მაგრამ ამაზე მნიშვნელოვანი არის იმ ნორმის გაუქმება, 2024 წელს, არჩევნები მაინც რომ უნდა ჩატარდეს. აზრი არ აქვს, ყოველ წელს არჩევნების ტარებას. ამ პარლამენტს რომ არაფერი ეშველება, ეს ფაქტია. ზოგადად, ამ მთავრობამ ჩააგდო ევროინტეგრაციის პროცესი და ცხადია, თუ გვინდა, რომ რამემ ამ მდგომარეობიდან გამოგვიყვანოს, ეს არის ახალი არჩევნები, რათა გავაგრძელოთ ევროინტეგრაციის პროცესი იმ ხალხმა, რომლებიც ამ არჩევნების შედეგად მივიღებთ ხელახალ ლეგიტიმაციას. ეს სათქმელი, რომელიც შეგვიძლია, ევროპელ პარტნიორებს ვუთხრათ, იქნება სერიოზული და ამას უნდა ითხოვდეს არასამთავრობო სექტორი.
- გასაგებია, მაგრამ რამდენად რეალურია, რომ „ოცნება“ საკონსტიტუციო ცვლილებებსა და ვადამდელ არჩევნებზე დაითანხმოთ?
- „ოცნება“ დათანხმდება იმას, რაზეც ქართველი ხალხის ნამდვილი ზეწოლა და მოთხოვნა იქნება. ჩვენ თუ ადამიანებს დავანახეთ, რომ ესაა გამოსავალი, მაშინ მჯერა, რომ ამ აქვეყანაში ევროინტეგრაცია ბევრ ადამიანს უნდა და ჩვენ ვართ ევროპული ქვეყანა, მაგრამ თუ ამ ძალიან გულწრფელ და სწორ პროტესტს არაფერში ვთარგმნით და უბრალოდ, ვიტყვით, რომ „ენჯეოები“ უნდა მოვიყვანოთ ხელისუფლებაში და ღარიბაშვილი უნდა გადადგეს, ეს იმდენად არასერიოზულია, რომ ადამიანები ამ ორგანიზატორებისა და პროცესის მიმართ, დარჩებიან იმედგაცრუებული და არ მინდა, ამ პროცესში მონაწილეობით, რეპუტაცია შევილახო.