პროკურატურის ცნობით, სასამართლომ უკანონო შემოსავლის ლეგალიზაციის ფაქტზე, უცხო ქვეყნის მოქალაქე დამნაშავედ ცნო და მას 1 100 000 აშშ დოლარად ღირებული უძრავ-მოძრავი ქონება სახელმწიფოს სასარგებლოდ ჩამოერთვა.

როგორც უწყება წერს, მსჯავრდებულმა სხვა პირებთან ერთად, შექმნა საერთაშორისო საინვესტიციო თაღლითობაზე დაფუძნებული პლატფორმა "FORSAGE", რომელიც სხვადასხვა ქვეყანაში ე.წ. პირამიდის პრინციპით მოქმედებდა და ნაცვლად რეალური საინვესტიციო პროდუქტის შეთავაზებისა, დაზარალებულებს ყალბი დაპირებების გზით, ფულადი ინვესტიციების სანაცვლოდ სხვადასხვა ოდენობით სარგებელს ჰპირდებოდნენ.

"თბილისის საქალაქო სასამართლომ სრულად გაიზიარა პროკურატურის მიერ წარდგენილი მტკიცებულებები და უკანონო შემოსავლის ლეგალიზაციის ფაქტზე უცხო ქვეყნის მოქალაქე დამნაშავედ ცნო.

სასამართლო პროცესზე გამოკვლეული მტკიცებულებებით დადასტურდა, რომ მსჯავრდებულმა მასთან დანაშაულებრივ კავშირში მყოფ პირებთან ერთად, შექმნა საერთაშორისო საინვესტიციო თაღლითობაზე დაფუძნებული პლატფორმა „FORSAGE“, რომელიც სხვადასხვა ქვეყანაში ე.წ. პირამიდის პრინციპით მოქმედებდა და ნაცვლად რეალური საინვესტიციო პროდუქტის შეთავაზებისა, დაზარალებულებს ყალბი დაპირებების გზით, ფულადი ინვესტიციების სანაცვლოდ სხვადასხვა ოდენობით სარგებელს ჰპირდებოდნენ.

2020 – 2022 წლებში, მასშტაბური თაღლითური სქემის მეშვეობით, რომელსაც სტრუქტურულად მოქმედი მაღალპროფესიონალი ორგანიზებული დანაშაულებრივი ჯგუფი მართავდა, დამფუძნებლებმა პლატფორმაზე დაახლოებით 340 000 000 აშშ დოლარის კაპიტალიზაცია მოახდინეს, რის შემდგომაც თაღლითურ პირამიდულ სქემაში მაღალ პოზიციებზე მყოფი პირები თანხის მნიშვნელოვან ნაწილს მართლსაწინააღმდეგოდ დაეუფლნენ და პლატფორმა გააუქმეს.

მოცემულ ფაქტზე, დანაშაულში მონაწილე რამდენიმე პირს ბრალდება ამერიკის შეერთებული შტატების კომპეტენტური ორგანოების მიერ კომპიუტერული თაღლითობისთვის წარედგინათ.

თანხების მოტყუებით დაუფლების შემდგომ, დანაშაულის ერთ-ერთმა ორგანიზატორმა, განსაკუთრებით დიდი ოდენობით უკანონო და დაუსაბუთებელი თანხების წარმომავლობის დაფარვისა და მათთვის კანონიერი სახის მიცემის მიზნით, ეტაპობრივად საქართველოში შემოიტანა დაახლოებით 3 500 000 ლარის ექვივალენტი თანხა და დანაწევრებით განათავსა პირად და მასთან დაკავშირებული ფიზიკური პირების საბანკო ანგარიშებზე, რითაც მათთვის კანონიერი სახის მიცემა მოახდინა.

შემდგომში, მსჯავრდებულმა განახორციელა ხსენებული თანხის ნაწილის ლეგალურ ეკონომიკურ ბრუნვაში გაშვება, მათ შორის შეიძინა ძვირადღირებული უძრავ-მოძრავი ქონებები.

სასამართლომ უცხო ქვეყნის მოქალაქე დამნაშავედ ცნო უკანონო და დაუსაბუთებელი შემოსავლის ლეგალიზაციის ფაქტზე, რასაც თან ახლდა განსაკუთრებით დიდი ოდენობით შემოსავლის მიღება და სასჯელის სახედ და ზომად 10 წლით თავისუფლების აღკვეთა განუსაზღვრა.

სასამართლოს გადაწყვეტილებით მსჯავრდებულს სახელმწიფოს სასარგებლოდ უსასყიდლოდ ჩამოერთვა უკანონო და დაუსაბუთებელი წარმომავლობის თანხებით შეძენილი დაახლოებით 1 100 000 აშშ დოლარად ღირებული უძრავ-მოძრავი ქონებები: კერძოდ, თბილისში, ვაკის რაიონში მდებარე ორი ძვირადღირებული საცხოვრებელი ბინა, ხუთი ავტოფარეხი და „LEXUS“-ის მარკის ავტომანქანა," - ნათქვამია პროკურატურის განცხადებაში.

უფლებები საქართველოს განცხადებით, თბილისის საქალაქო სასამართლომ მოძალადეს დედა-შვილის სასარგებლოდ უპრეცედენტოდ მაღალი კომპენსაციის, 25 000 ლარის გადახდა დააკისრა.

ორგანიზაციის ცნობით, ბენეფიციარები წლების განმავლობაში იყვნენ მძიმე ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ძალადობის მსხვერპლები.

"უფლებები საქართველო დედა-შვილის ინტერესებს 2019 წლიდან იცავდა სისხლის სამართლის საქმეზეც, რომელიც მოძალადე კაცის დამნაშავედ ცნობით დასრულდა. გამამტყუნებელი განაჩენის ძალაში შესვლის შემდეგ კი, ორგანიზაციის იურისტებმა, მოძალადისგან კომპენსაციის მიღების მიზნით, სტრატეგიული სამართალწარმოების ფარგლებში სამოქალაქო სარჩელზე დაიწყეს მუშაობა", - ნათქვამია განცხადებაში.

ორგანიზაციის ადვოკატებმა სასარჩელო მოთხოვნის დასასაბუთებლად მტკიცებულებები წარმოადგინეს, რომლებიც მორალური ზიანის არსებობაზე მიუთითებდა. მათი ცნობით, ადვოკატთა არაერთი შუამდგომლობისა და განცხადების განხილვის შემდეგ, სასამართლომ სრულად გაიზიარა დედა-შვილის სასარჩელო მოთხოვნა და 2024 წლის 19 თებერვლის გადაწყვეტილებით, მოძალადეს მორალური ზიანის ანაზღაურება, კერძოდ, 10 000 ლარი - არასრუწლოვანი შვილის, ხოლო 15 000 ლარი დედის სასარგებლოდ დააკისრა.

"აღსანიშნავია, რომ სისხლის სამართლის საქმის განხილვისას, ძალადობის შემსწრე არასრულწლოვანი დაზარალებულად არ იყო ცნობილი. თუმცა, სისხლის სამართლის საქმეზე სასამართლომ განმარტა, რომ მსხვერპლად მიიჩნევა ის ბავშვი, რომელიც ძალადობის მოწმეა, ხოლო სტამბოლის კონვენციის განმარტებითი ანგარიშის თანახმად, "მოწმის" ცნება გულისხმობს არა მხოლოდ იმ ბავშვებს, რომლებმაც იხილეს ძალადობა, არამედ - მათაც, ვისაც "ესმით ძალადობით გამოწვეული ყვირილი და ხმები".

საბოლოოდ, სამოქალაქო საქმეთა განმხილველმა სასამართლომ გაიზიარა უფლებები საქართველოს იურისტების პოზიცია და ძალადობის შემსწრე ბავშვი კომპენსაციის მოთხოვნის უფლების მქონე პირად მიიჩნია", - წერს ორგანიზაცია.

კარგი ექიმი ყველგან ფასობს და ამის ნათელი მაგალითები დღესაც გვაქვს. არიან ექიმები, რომლებთანაც ჩაწერა და მოხვედრა რთულია, პაციენტების სიმრავლის გამო, ხალხს ლოდინი კვირებისა და თვეების განმავლობაში უწევთ. აბა, ახლა წარმოიდგინეთ, როგორი საქმეა, სოფლად კარგი ექიმის ყოფნა? ჰო, სოფლად, არსად რომ არ გადის და დადის, ნებისმიერ დროს რომ შეგიძლია მიაკითხო და ზუსტად იცი, რომ გიშველის. ჩვენი ისტორიაც სოფლის ექიმზეა, იმ ექიმზე, რომელმაც მანამდეც და მას შემდეგაც არაერთი სიცოცხლე იხსნა და სამწუხაროდ, რამდენიმე წლის წინ, ავარიას ემსხვერპლა. აი, როცა ეს ამბავი მოხდა, ის 30 წლისაც არ იყო.

„გამომძიებლად მუშაობა ახალი დაწყებული მქონდა, თავიდან კი მომაყარეს საქმეები, მაგრამ მერე და მერე საქმემ იკლო, ზაფხული მოვიდა და კრიმინალები, ძირითადად, კურორტებზე გაიკრიფნენ. ერთი მარტოხელა, გაუთხოვარი დეიდა მყავდა სოფლად, მიდეპეშა, ეგებ, ჩამოხვიდე, საოჯახო საქმეებში ხელი წამიკრაო და მეც წავედი“, - გვიყვება მორიგ ისტორიას პოლიციის გადამდგარი პოლკოვნიკი, ბატონი თენგიზი.

პირველი დღე სოფლად „მშვიდობიანად“ დასრულდა, მეორე დღეს კი, გამომძიებელმა გადაწყვიტა, დეიდისთვის შეშა დაემზადებინა და ზამთრის მარაგზე ზაფხულშივე ეზრუნა. ამიტომ, შეშის ჩეხვა დაიწყო, მეხუთე თუ მეექვსე მორზე იქნებოდა მისული, როდესაც ნაჯახი აუცდა და კოჭის ზემოთ, გვარიანად ჩაირტყა. ჭრილობა აშკარად ღრმა იყო და გამომძიებელიც რაიონში აპირებდა წასვლას, მაგრამ დეიდამ ხელები გაასავსავა, რა რაიონში, აქ ისეთი ექიმი გვყავს, ნამდვილი ღვთის საჩუქარია, მასთან უნდა წახვიდეო. ბატონი თენგიზიც დაეთანხმა, სოფლის ექიმთან მივიდა და ძალიან გაუკვირდა, როცა ხელში ქირურგის დიპლომის მქონე, 30 წლამდე ახალგაზრდა შერჩა. მან ჭრილობა მარტივად დაამუშავა და უფრო მარტივად დაადო ნაკერები. აშკარად ეტყობოდა, ხელიც ერჩოდა და სერიოზული პრაქტიკაც უმაგრებდა ზურგს.

„როგორც წესი, ექიმები ქალაქში გარბიან და თქვენზე მითხრეს, ქალაქიდან ჩამოვიდაო. ასე გიყვართ სოფელი, თუ წარუმატებელ სიყვარულს ემალებით“, -ღიმილით ჰკითხა ბატონმა თენგიზმა და ექიმმაც ღიმილით უპასუხა, არავის და არაფერს ვემალები, უბრალოდ, ქალაქში ყოფნა მომბეზრდა და ამიტომ გადმოვსახლდი აქეთ. რაც მთავარია, ადგილობრივი რაიონის ხელმძღვანელობამაც ხელი შემიწყო, პატარა სახლი მომცა, ნელ-ნელა მოვაწყობ, მერე ოჯახსაც შევქმნი და სულ აქ ვიცხოვრებო. ექიმი ბატონი თენგიზის დარად, თევზაობის მოყვარული აღმოჩნდა და შეთანხმდნენ, რომ მეორე დღეს, დილის 6 საათისთვის, სათევზაოდ წავიდოდნენ. გამომძიებელმა უთხრა, დეიდაჩემი ხაჭაპურებს დააცხობს, კონიაკი თბილისიდან ჩამოვიტანე, ამიტომ ჭიები შენ მოაგროვე, პურ-მარილი ჩემზეაო...

დილით გამომძიებელი ექიმის სახლს მიადგა, ჯერ გარედან დაუძახა, მერე შიგნით შევიდა, ისევ დაუძახა, არავინ რომ არ გამოეხმაურა, იფიქრა, ალბათ, ღრმად სძინავსო და კარი შეაღო. შუა ოთახში, ექიმი საკუთარ სისხლში ცურავდა. ბატონ თენგიზს ბევრი არ უფიქრია, ზუსტად იცოდა, ექიმის სახლში ტელეფონი იყო, სასწრაფოში დარეკა, თავად კი, ექიმების მოსვლამდე, დაჭრილისთვის ჭრილობებში ზეწრის ნახევების ჩადებას შეეცადა. შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანდა, რომ ექიმი ნაჯახით იყო დაჭრილი, ორჯერ ჰქონდა ჩარტყმული, მხრისა და თავის არეში. ორივე ჭრილობა ღრმა კი იყო, მაგრამ წესით, სასიკვდილო არ უნდა ყოფილიყო, რადგან თავის მხარეს ისეთი კუთხე ჰქონდა გაკეთებული, ტვინს არ შეეხებოდა, მხრის ძვალს კი დარტყმის სიძლიერე შეემცირებინა. ექიმები მალე მოვიდნენ, რა თქმა უნდა, ადგილზე გაჩდნენ სამართალდამცავებიც და გაუხარდათ, როცა იქ ბატონი თენგიზი დაინახეს. ჯერ ერთი, კოლეგა იყო და მეორეც, ის ყველაფერს გააკეთებდა, რომ კვალი არ წაშლილიყო და თუ დამნაშავემ რამე დატოვა, მას აუცილებლად ნახავდნენ. ცუდი ის გახლდათ, რომ იმავდროულად, გამომძიებელი მთავარი მოწმე იყო და საქმეში ოფიციალურად ვერ ჩაერთვებოდა, არაოფიციალურად კი, თანაც სოფელში, ამას მარტივად მოახერხებდა.

პირველ რიგში, ბატონი თენგიზი იმის გარკვევას შეეცადა, რა უნდოდა მართლაც ნიჭიერ ქირურგს სოფელში და ამიტომ, თბილისში დარეკა, კოლეგებს სთხოვა, ამა და ამ ექიმის საქმე გამომიგზავნეთ, მაინტერესებს, დედაქალაქში მუშაობა რატომ მიატოვაო. საქმე მალე ჩამოვიდა და გაირკვა, ორმ ორიოდე წლის წინ, ქირურგს პაციენტი შემოაკვდა, ოპერაცია ელენთაზე კეთდებოდა, სინამდვილეში კი, ბრმა ნაწლავი იყო გახეთქილა, სისხლის მოწამვლაც დაწყებულა და ოპერაცია ფატალურად დასრულდა. მას შემდეგ, ახალგაზრდა კაცმა ქალაქი და პრესტიჟული სამსახური მიატოვა და სოფლად წავიდა. ისიც გაირკვა, რომ გარდაცვლილს 19 წლის ბიჭი დარჩა და დიდი იყო შანსი, რომ მამაზე შური სწორედ მან იძია. გადაწყდა, მკვლელობის მცდელობის მომენტისთვის, ბიჭის ალიბი შეემოწმებინათ და შეამოწმეს კიდეც. მისი მონაწილეობა გამოირიცხა, რადგან გაირკვა, რომ ის სასწავლებლად მოსკოვში იყო წასული და სოფელში ყოფნას ვერ მოახერხებდა, თანაც საქმის გამომძიებელმა ბატონ თენგიზს ისიც უთხრა, ოჯახი ყველაზე ნაკლებად სწორედ ახალგაზრდა ქირურგს ადანაშაულებდაო.

უბნის რწმუნებულმა გამომძიებელს უთხრა, სოფელში ერთი მჩხიბავი გვყავს, მცენარეებისგან რაღაც ნაყენებს ამზადებდა, სოფლელებზე ჰყიდდა და მას შემდეგ, რაც ეს ქირურგი გამოჩნდა, ბიზნესი ჩაუვარდა, მისი ბევრი ნაყენი დაიწუნა ექიმმა და მოსახლეობაც ქალს აღარ ენდობაო. ქალი იმუქრებოდა, ერთხელაც იქნება, ცხელ გულზე შემომაკვდება ეგ ექიმიო და ბატონი თენგიზი მის დასაკითხად წავიდა.

„ღამე სახლში ვიყავი, მარტოხელა ვარ, ექიმისგან განსხვავებით, საყვარელი არ მყავს, ამიტომ ვერავინ დაადასტურებს ჩემს ალიბის“, - უთხრა „მჩხიბავმა“ გამომძიებელს და მის თხოვნაზე, ეგებ, ნაჯახი მანახოო (სოფლად ნაჯახი ყველას აქვს), ქალმა მხრები აიჩეჩა, დილიდან მეც ვეძებე, ვერ ვიპოვე და ვერც იმას ვხვდები, სად შეიძლებოდა შემენახაო. ბატონი თენგიზი იმითაც დაინტერესდა, ვის ჰყვარობდა ახალგაზრდა ექიმი და დიდი იყო იმის შანსი, რომ ის ეჭვიან ქმარს, მამასა თუ საყვარლის ძმას გაემეტებინა.

„სოფელში ამბობენ ერთ ქალზე, იმას ჰყვარობსო, მაგრამ მე არ მჯერა. ჯერ ერთი, იმიტომ არ მჯერა, რომ ის ქალი მასზე ათი წლით უფროსია, მეორე იმიტომ არ მჯერა, რომ ქმარი და სამი შვილი ჰყავს და მესამე იმიტომ არ მჯერა, რომ არ იყო ექიმი ისეთი სახიათის, სოფელში, გათხოვილ ქალთან რომანი გაება. ყველაფერ ამას კუდი მაშინ გამოაბეს, როცა ის ქალი რამდენჯერმე სცემა ქმარმა და მან თავი სწორედ ექიმის სახლს შეაფარა, შვილებთან ერთად. აი, ამიტომ მგონია, ხმები რომ დაყარეს, თორემ შინაგანად არ მჯერა, ექიმს ეს ეკადრა და გაეკეთებინა“, - განაცხადა სოფლის რწმუნებულმა.

ქალის ქმარი გამომძიებელს კუშტი სახით შეხვდა. იმ ღლაპთან გასარჩევი არაფერი მაქვს, ჩემი ცოლი კიდევ, ორი კვირაა, რაც დედამისთან წავიდა, გაბუტულია, ცუდი სიმთვრალე მაქვს და ალბათ, გადავამლაშეო. მას ალიბიც ჰქონდა, გვიან ღამემდე მეზობელთან სვამდა, ისე დათვრა, სახლამდე სწორედ მეზობელმა „მიიტანა“, ლოგინზე დააგდო და მასაც მაშინვე დაეძინა. მეზობელი ირწმუნებოდა, გამორიცხულია, მკვლელობა ჩაედინა, ისეთი მთვრალი იყო, ნაბიჯის გადადგმას ვერ ახერხებდაო. ექიმი კვლავ უგონოდ იყო და მისი დაკითხვა ვერ ხერხდებოდა. გამომძიებელს ერთი იდეა მოუვიდა - მან გადაწყვიტა, სოფელში ნაჯახები სპეციალური სანათით დაეთვალიერებინა, რომელიც სისხლის ლაქებს, თუნდაც ისინი ძველი ყოფილიყო, მუქად აღიქვამდა, თუმცა ჩანაფიქრზე უარი მალევე თქვა, რადგან ლამის ყოველ მეორე ოჯახს, ბოლო ათი დღის განმავლობა, ქათამი მაინც ჰყავდა დაკლული და სისხლი ლამის ყველა ნაჯახს ეცხო. მალე საავადმყოფოდან დარეკეს, რომ ექიმი აზრზე მოვიდა, საუბარი არ შეეძლო, მაგრამ წერას ახერხებდა და კითხვაზე, ვინ დაესხა თავს, იმ სამი შვილის მამის სახელი დაწერა. რა თქმა უნდა, ეჭვმიტანილი მაშინვე დააკავეს და იმის მიუხედავად, რომ ამტკიცებდა, მთვრალი ვიყავიო, საბოლოოდ მაინც გამოტეხეს.

„რა თქმა უნდა, ვეჭვიანობდი, როცა ყოველი ჩხუბის შემდეგ, ცოლი მასთან გარბოდა და თან შვილებიც მიჰყავდა. სანამ ის გამოჩნდებოდა სოფელში, გასაქცევი არსად ჰქონდა, მან კი დაუწყო ტვინის არევა, ქმარს ნუ ეკვლევინები, როცა დაგჭირდეს, ბავშვები გამოიყვანე და ჩემთან გამოდი, რომ გამოფხიზლდება, შინ მერე დაბრუნდიო. ცალკე ოთახიც კი გამოუყო. დარწმუნებული ვარ, ახლო ურთიერთობა არ ჰქონდათ, მაგრამ სოფელს ამას ხომ ვერ გააგებინებ? იმ დღეს, ის კუდიანი ექიმბაში კიდევ დაიმუქრა, ექიმს მოვკლავ, საქმიანობა ჩამიგდოო და ვიფიქრე, რომ ეს ჩემი შანსი იყო. მეზობელთან დასალევად წავედი, იმ კუდიანს მანამდე ნაჯახი მოვპარე. წყალგარეულ არაყს ვსვამდი, მეზობელს კი ეგონა, მაგრად დავთვერი და ალიბიც გავინაღდე. მერე, ექიმს თავზე დავადექი, მეგონა ეძინებოდა, მაგრამ თურმე სათევზაოდ აპირებდა წასვლას, ფეხზე დამხვდა და ამიტომ, ნაჯახი კარგად ვერ ჩავარტყი. მერე ვიღაცამ დაიძახა და მივხვდი, სალხშიც შემოვიდოდა ის ვიღაც, უკანა კარით გავედი და სახლში დავბრუნდი“, - დაასრულა მოყოლა ეჭვმიტანილმა.

ექიმი, რომელიც ფეხზე ორ თვეში დადგა, ყველაფერს აკეთებდა იმისთვის, რომ თავდამსხმელს მინიმალური სასჯელი მიეღო და თავისას მიაღწია კიდეც - მკვლელობის მცდელობისთვის კაცს მხოლოდ 3 წელი მისცეს.

ავტორი: ბათო ჯაფარიძე

შესაძლოა, ახლა ბევრს წარმოუდგენლად ეჩვენება, მაგრამ 90-იანი წლების საქართველოში, მოსახლეობის უდიდეს ნაწილს, მათ, ვისაც მცირედი სამკაული მაინც გააჩნდა, საგულდაგულოდ ჰქონდა სახლში გადამალული. ზოგი რბილ ავეჯში აკერებდა, ზოგი ყვავილის ქოთანში მალავდა, ზოგიც - მურაბისა თუ კომპოტის ქილაში და ყოფილა შემთხვევები, როცა ბინაში შესულ ქურდებს ასეთი სამალავისთვის ვერ მიუგნიათ. თუმცა, ხშირად, სწორედ მურაბის, კომპოტის ქილებსა და ყვავილის ქოთნებს ამტვრევდნენ.

მილიციის განყოფილებას ასაკიანმა ქალმა მიმართა, ბინიდან ოქროული დავკარგე და ეჭვი ჩემი შვილიშვილის საქმროზე მაქვს, სხვა ვერავინ მოიპარავდაო. მისი თქმით, კარი გასაღებით იყო გაღებული და რაც მთავარია, მძარცველს არაფერი უძებნია, პირდაპირ იმ მურაბის ქილასთან მივიდა, სადაც მოხუცს ოქრო ჰქონდა შენახული, ქილა პირდაპირ სამზარეულოს იატაკზე ამოაპირქვავა, ოქროული წაიღო და წავიდა. როგორც დაზარალებული ამბობდა,  უცხოთაგან მხოლოდ მისი შვილიშვილის საქმრომ იცოდა ოქროულის სამალავი და იმის გათვალისწინებით, რომ მისი ბინის გასაღები შვილიშვილსაც ჰქონდა, ასლია გაკეთება მას არ უნდა გასჭირვებოდა. რა თქმა უნდა, საქმე აღიძრა და სანამ შვილიშვილის საქმროს დაჰკითხავდნენ, მანამ ექსპერტი გაუშვეს იმის შესამოწმებლად, ბინის კარი ძირითადი ან  გასაღებით იყო გაღებული ან ასლით.

შვილიშვილის საქმრო დაკითხვაზე იყო შეყვანილი, როცა ექსპერტმა დაბეჯითებით უთხრა გამომძიებელს, რომ კარი არა ძირითადი გასაღებით, ან ასლით, არამედ ე.წ. „ატმეჩკებით“ იყო გაღებული და ნამუშევარი პროფესიონალს ჰქონდა, რადგან შიდა მექანიზმს მინიმალური დაზიანებები ჰქონდა. მთავარი ეჭვმიტანილის როლს დაკავებული იდეალურად ერგებოდა - ერთი წლის წინ ექვსი თვით, ხულიგნობის ბრალდებით ციხეში იჯდა და გაარკვიეს, რომ მისი თანამოსაკნეები, ბინის გამოცდილი ქურდები იყვნენ. შესაბამისად, დიდი იყო იმის შანსი, რომ მას მეგობრებისთვის ეთხოვა კარის გაღება და საცოლის ბებიის ოქროულის მოპარვა. დაკავებულმა ბრალდებას პირდაღებულმა მოუსმინა და კბილებში გამოსცრა - „მაშინაც ტყუილად დამაკავეს, ახლაც ტყუილად მიკერავთ საქმეს. მე პატიოსანი ადამიანი ვარ, ის გოგოც გულწრფელად მიყვარს და არ ვიცი, რამდენის იყო ის ოქროული, შეაფასოს, მითხრას, ორმაგს გდავუხდი და შემეშვას. მე მაგ ბებერს თავიდანვე არ მოვეწონე, ნასამართლევიაო, ასე ამბობდა, ამიტომ მტენის ახლა ქურდობას, შეიძლება ის ოქროული თავადაც კი დამალა...“

გამომძიებლები მხოლოდ წამით დაფიქრდნენ, შეეძლო თუ არა მოხუცს ტყუილის თქმა, მაგრამ მაშინვე უარყვეს ეს მოსაზრება - „ატმეჩკებით“ 80 წელს გადაცილებული ქალი ნამდვილად ვერ ირბენდა. არც შვილიშვილის საქმრო ჩანდა იმ ოქროულის წამღები და მართლაც მზად იყო, ოქროს საფასურის ორმაგი თანხა დაებრუნებინა, ოღონდ კი მას ყველა შეშვებოდა. შესაბამისად, ოქროს მოპარვას მისთვის აზრი არ ჰქონდა და არც ისე უჭირდა, ბებიის ოქროს დახარბებოდა. გამოდიოდა, რომ იყო კიდევ ვიღაც, ვინც ზსტად იცოდა, რომ მოხუცი ძვირფასეულობას სწორედ მურაბაში ინახავდა, მაგრამ ქალი ჯიუტობდა, გამორიცხულია, ამის შესახებ მხოილოდ ჩემმა ქალიშვილმა და სიძემ იცოდნენ, რომლებიც 15 წლის წინ, ავარიაში გარდაიცვალნენ, შვილიშვილი მარტომ გავზრდე და თუ ვინმემ მათგან იცოდა რამე, აქამდე არ მოიცდიდაო. ამის მიუხედავად, სამართალდამცავებმა მოხუცს სთხოვეს, კარგად გაეხსენებინა ბოლო ერთი, ან ორი თვის განმავლობაში მომხდარი ისეთი რამ, რაც მას უცნაურად ეჩვენა. ქალმა მხრები აიჩეჩა და დაიწყო.

„ერთადერთი, რაც ბოლო ორ თვეში მოხდა და ცოტა არ იყოს, ჩემი ყოველდღიური ერთფეროვნება შეცვალა, ჩემი გერის გამოჩენა გახლდათ. სკვერში სასეირნოდ დავდივარ ხოლმე. დაახლოებით 4-5 კვირის წინაც ასე გავედი, დავჯექი, სუფთა ჰაერი ჩავყლაპე და შინ რომ დავბრუნდი, მხოლოდ ორი საათის შემდეგ აღმოვაჩინე, რომ სკვერში სკამზე ჩანთა დამრჩა. წასვლა დავაპირე, როცა კარზე დაახლოებით 50 წლის მამაკაცმა დამიკაკუნა, ჩანთა მომაწოდა და გამიღიმა, ვერ მიცანიო? ვერ ვიცანი და ჩემი გერი აღმოჩნდა. თურმე, შემთხვევით იპოვა ჩანთა, ჩანთაში პასპორტი იდო, მერე იქვე ჰკითხა მოხუცებს, ხომ არ იცნობთო და მომაგნო. შემოვიპატიჟე, ჩაი დავალევინე, სხვათა შორის, მურაბით და წავიდა. თუმცა, მასზე ეჭვს ვერ მივიტან, ჯერ ერთი, ყველაფერი მართლა შემთხვევით იყო, მეორე - ჩანთა ბოლო დროს ხშირად მრჩება და მესამეც, მან არ იცოდა, ოქროულს მურაბის ქილებში რომ ვინახავდი“,- განაცხადა მოხუცმა.

მისი მონაყოლიდან ერთ საათში, გამომძიებლებმა იცოდნენ, რომ მისი გერი ბინის ქურდობისთვის სამჯერ ნასამართლევი რეციდივისტი იყო. მის დასაკავებლად ოპერ-ჯგუფი გავიდა და დაკავების შემდეგ, მისი ბინის ჩხრეკის დროს, დაკარგული ოქროული იპოვეს.

„რა უნდა ვთქვა? უკვე სტუდენტი ვიყავი, მამაჩემს ეს ცანცარა ქალი რომ შეუყვარდა და მე და დედა მიგვატოვა. არადა, სწორედ მაშინ მჭირდებოდა მისი ყურადღება, მაგრამ ვეკიდეთ მეც და დედაც. მერე ყველაფერი ამერია, ჯერ ერთხელ მოვხვდი ციხეში, მერე მეორედ, მესამედ... მამა არც მიძებნია, მთხრეს გარდაიცვალაო და შევეშვი. მანამდე, მასთან და ამ ქალთან სტუმრად ორჯერ ვიყავი და ერთხელ მარტო მამა დამხვდა. მურაბა მიყვარს, ქილა დავინახე, გახსნა დავაპირე და მამა მითხრა, სხვა გახსენი, მანდ ოქროულს ინახავსო. სკვერში ჩანთა მართლა შემთხვევით ვიპოვე და როცა პასპორტს ჩავხედე, ელდა მეცა. მაინტერესებდა, როგორ ცხოვრობდა ქალი, რომელმაც ცხოვრება დამინგრია. მოვედი, ჩაიზე დამპატიჟა და როცა მურაბას იღებდა, კუთხეში გადადებული, ცალკე მდგარი მურაბის ქილა დავინახე. მივხვდი, იქ ოქრო იქნებოდა და ცოტა პერიოდი გავუშვი, ჩემი ამბავი რომ მივიწყებოდა, მერე მოვედი და არც შევმცდარვარ, ოქრო ვიპოვე. როგორც ჩანს, ამ კუდიანმა მაინც გამიხსენა და დამაკავშირა ამ ამბავთან“,- თავი გადააქნია მამაკაცმა, რომელსაც სასამართლომ 7 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა.

პატიმარი #0578

სამწუხარო რეალობაა, მაგრამ ფაქტია, რომ დღეს საქართველოში, ქორწინების გარეშე ბავშვის გაჩენა ჩვეულებრივ ამბად იქცა. უფრო სამწუხარო კი ის არის, რომ არც თუ იშვიათად, ეს ბავშვი როგორც მამისთვის, ისე დედისთვის, საკმაოდ დიდი ტვირთია. ახლადშექმნილი ოჯახების მალე დანგრევის სტატისტიკა ცალკე ტრაგედიაა და ვერ გეტყვით, როდის შეიძლება ეს ყველაფერი დასრულდეს, ან როგორ შეიძლება, სახელმწიფო ამ სტატისტიკაში ისე ჩაერიოს, რომ ყველაფერი სასიკეთოდ შეტრიალდეს. იშვიათი არც ის შემთხვევაა, როცა გოგონა შვილს ცოლიანი კაცისგან აჩენს, შემდეგ ოჯახის დანგრევით ეუმუქრება, ან ალიმენტს ითხოვს, ან ქორწინება უნდა... ისტორიას, რომელსაც ახლა გიამბობთ, არც გმირი ჰყავს, არც ანტიგმირი. ეს ერთი შეხედვით, რადგან ყველა ცდილობდა სარგებელი ენახა და ეს ყველაფერი გარდაცვლილი კაცის ხარჯზე გაეკეთებინათ.

ყველაფერი კი იმით დაიწყო, გარკვეულ წრეში საკმაოდ ცნობილი ბიზნესმენი, გულის შეტევით გარდაიცვალა. მისი სიკვდილი როგორც მეგობრებისთვის, ისე ოჯახის წევრებისთვის მოულოდნელი იყო, კაცი გულს არასოდეს უჩიოდა. პრინციპში, რაღა ოჯახის წევრებისთვის, მას მხოლოდ ცოლი ჰყავდა, შვილები კი არა. მამაკაცი დაასაფლავეს და გასვენების მეორე დღეს, ქვრივს კარზე ახალგაზრდა გოგონამ დაუკაკუინა, რომელსაც ხელში 3-4 თვის ბავშვი ეჭირა და რაც შეიძლებოდა მშვიდად თქვა - ეს თქვენი ქმრის შვილია, ქონების ნახევარი თუ არა, იმ სამი ბინიდან ერთ-ერთი მაინც ეკუთვნის, რომელიც ქმრისგან დაგრჩათ. ქვივს ნამდვილი შოკი ჰქონდა, მაგრამ ყოველგვარი ხმაურის და აყალ-მააყაალის გარეშე, სტუმარს კარი მიუხურა და სანამ ამას გააკეთებდა, ჩუმად უთხრა, სასამართლოში თუ არ იჩივლებ, ვერაფერს მიიღებ და იქ კიდევ, უნდა დაამტკიცო ,რომ ნამდვილად ჩემი ქმრისშვილს ზრდიო.

ამის მიუხედავად, გოგონა სასამართლოში წასვლას არ ჩქარობდა, ის ქვრივს ხან სახლთან ხვდებოდა, ხან სამსახურთან და ყველას გააგებინა, რომ მისი ქმრისგან შვილს ზრდიდა. გარდაცვლილი გამოუწსორებელი მეექალთან რომ იყო, ყველა ააღიარებდა, ქალიც თითქოს შეგუებული იყო იმაას, რომ ქმარი ღალატობდა, მაგრამ ნამდვილად არ ელოდა, რომ მას შვილი ეყოლებოდა. მითუმეტეს, თავად ქვრივსაც მარტივად შეეძლო ბავშვის გაჩენა, მაგრამ კაცი თავს იზღვევდა და ამბობდა, რომ ბავშვი არ სურდა. გოგონასგან შეწუხებული ქვრივი სასამართლოში თავად წავიდა, აქაოდა, მომაცილეეთ ეს გოგო, ცხოვრება გამიმწარა, მეტი აღარ შემიძლიაო. ძიებაც ამის შემდეგ დაიწყო. როგორც წესი, ასეთი საქმეები ან მარტივად სრულდება, ან უსაშველოდ იწელება, მაგრამ ეს საქმე არ იყო არც მარტივი და არც რიგითი. სასწორზე დიდი ფული იყო, უფრო სწორედ, უზარმაზარი ფული თუნდაც ახლანდელი საზომებით ,რადგან თუ დამტკიცდებოდა, რომ ბავშვი მართლაც გარდაცვლილს ეკუთვნოდა, ის კანონიერ ცოლთან ერთად, პირველი რიგის მემვკვიდრედ ჩაითვლებოდა. ეს კი, მხოლოდ ერთ ბინაზე კი არა, ბიზნესზე უფლებებსაც გულისხმობდა.

თავიდან თითქოს ყველაფერი მარტივად ჩანდა, გოგონამ პირველივე დაკთხვაზე, დნმ-ის დასკვნა წარადგინა, სადაც შავით თეთრზე ეწერა, რომ ბავშვი ნამდვილად გარდაცვლილის შვილი იყო. დასკვნის მიუხედავად, ქვრივი თავს უნდობლად ქნევდა, არა მგონია, ასე იყოს, მართალია, ქმარი ძალიან, ძალიანხშირად მღალატობდა, მაგრამ მეეჭვება, სადმე შვილი ჰყოლოდა და ამის შესახებ არ მცოდნოდაო. მეტიც, ქალი ამტკიცებდა, ქმარმა ზუსტად იცოდა, შვილი რომ ჰყოლოდა, მას მივიღებდი და მოვუვლიდიო. რაც შეეხება უშვილობის მიზეზს...

„ჩვენ სიყვარულით ვიქორწინეთ, ყველაფერი ერთად დავიწყეთ ნულიდანდა უზარმაზარი ბიზნესი შევქმენით. როცა ბავშვებისთვის მოვიცალეთ, ჯერ მამაჩემი მოხვდა ფსიქიატრიულში, რაღაც ვერ აეწყო და შემდეგ ჩემი ძმა. მანამდე, ჩემი დიდი ბაბუაც ფსიქიატრიულის პაციენტი იყო. ჰოდა, ჩემს ქმარს ეშინოდა, რომ ჩემი შვილები ჯანმრთელები არ იქნებოდნენ. ვერაფერს ვაპროტესტებდი, ან როგორ უნდა გამეპროტესტებინა, როცა ჩემი ოჯახის სამ წევრს ჰქონდა ეს ისტორია. შედეგად, ბევრ რამეზე ვხუჭავდი თვალს და ქმარს ვეუბნებოდი, რომ მისი შვილი მოეყვანა, გავზრდიდი, მაგრამ ამის კატეგორიული წინააღმდეგი იყო. არც დაშორებაზე გვისაუბრია, რომ მოესურვებინა, მარტივად მოახერხებდა და თან ისე, რომ ბიზნესიდან საკმარის წილს მომცემდა და თავად არაფერი დაეტყობოდა. ამიტომ მჯერა, რომ ეს გოგო იტყუება, თუმცა მოვიკითხე და ჩემს ქმარს მასთან ურთიერთობა მართლაც ჰქონდა“,-განაცხადა ქვრივმა.

სამართალდამცავებმა გარდაცვლილის პარტნიორის დაკითხვა გადაწყვიტეს. ისინი კრსელები იყვნენ, ბიზნესიც ერთად დაიწყეს და იმის მიუხედავად, რომ ორვიეს უკვე ცალ-ცალკე კომპანია ჰქონდათ, მთელ თავისუფალ დროს ერთად ატარებდნენ, ოჯახებით მეგობრობდნენ და ერთმანეთის ყველა საიდუმლო იცოდნენ. მან დაადასტურა, რომ გარდაცვლილს გოგონასთან ურთეთობა მართლაც ჰქონდა, ისიც თქვა, ორსულად რომ იყო, ვიცოდი, მერე ამ გოგოს შეეშვა და საერთოდ მიმავიწყდა, ახლა, როცა გამოჩნდა, ქვრივთან კი გავიკვირვე, მაგრამ სინამდვილეში, ამას ველოდიო. მას ეჭვი არ ეპარებოდა, რომ შვილი მისი გარდაცვლილი მეგობრის იყო და იმასაც ამტკიცებდა, რომ სცოდნოდა, უყურადღებოდ არ დატოვებდა, ბავშვზე ყოველთვის ოცნებობდაო. აი, ყველაზე საინტერესოც სწორედ ეს იყო, რატომ არ უთხრა გოგონამ კაცს რომ მისგან შვილი ჰყავდა?

„ვუთხარი, მაგრამ არ დამჯერეა. მერე, დნმ-ისთვის საჭირო საბუთების შეგროვება და რაც მთავარია, ფულის მოძიება დავიწყე. როგორც იქნა, ყველაფერი გავაკეთე და სამწუხაროდ, პასუხის მიღების დღეს, ის გარდაიცვალა“,-განაცხადა ქალმა.

ძებამ თავის საქმე დაასრულა და სასამართ₾ოს გადასცა. სავარაუდოდ, ყველაფერი გოგონას და ბავშვის სასარგებლოდ გადაწყდებოდა, რომ არა ქვრივის გაჯიუტება - მან დამატებითი ექსპერტიზა და ახალი დნმ ანალიზის ჩატარება მოითხოვა, ოღონდ სხვა საბორატორიაში. მიზეზად კი ის დაასახელა, რომ გოგონა მას ისევ ეახლა და უთხრა, სასამართლოს შევეშვათ, მხოლოდ ერთ-ერთი ბინა მომეცი და ხელწერილს დაგიწერ, რომ სხვა წილები არ მინდაო. ქვრივს ეჭვი გაუჩნდა, რომ გოგონა იტყუებოდა, თორემ რატომ უნდა ეთქვა უარი დაახლოებით მილიონის ქონებაზე? ის სულელი ნამდვილად არ ჩანდა, მაგრამ ქვრივი ფიქრობდა, რომ საკუთარი თავის იმედი არ ჰქონდა. სასამართლომ ახალი ექსპერტიზა დანიშნა და... პირველ იდასკვნა თავდაყირა დადგა - გარდაცვლილს ბავშვთან საერთო არაფერი ჰქონდა. ქვრივი გამარჯვებას კი ზეიმობდა, მაგრამ საქმე თაღლითობის მუხლით აღიძრა და გოგო უკვე არა როგორც მოწმე, არამედ როგორც ბრალდებული, ისე დაიბარეს.

„მე არაფერი დამიშავებია, გემუდარებით, ნუ დამსჯით. შვილი გარდაცვლილის ძმაკაცისგან მყავს, როცა დავშორდით, ბევრი ვიტირე, მას დავურეკე, დასამშვიდებლად მოვიდა, მერე ცოტა დავლიეთ და არც კი ვიცი, როგორ მოხდა, რომ ურთიერთობა მასთან დავიწყე და შვილიც მისგან მეყოლა. მას ბავშვის გაგონება არ სურდა, თავისი 4 შვილი ჰყავდა და მეუბნებოდა, ბინაას გიყიდი, მაგრამ მეტი არაფერი მთხოვოო. მე კი მეტი მინდოდა და გეგმა მან მოიფიქრა, გარდაცვლილისთვის მათქმევინა, ვითომ მისი შვილი იყო, უკან არ დაიხევს, ყველაფერს გაუკეთებსო. მან კი დნმ-ის ანალიზი მოითხოვა. ჩემი შვილის ნამდვილი მამა დამპირდა, საჭირო ანალიზის პასუხს მე გავაკეთებინებო და მართლაც მისი პარტნორის გარდაცვალების დღეს მომცა საბუთი, თუმცა აზრი? მერე მაიძულა, ქვრივთან მივსულიყავი, მაგათ ბინა გამოართვი, მე კიდევ ბიზნესიდან ცმირე ნაწილს „მოგიჭრი“, შენ და შენს შვილს გეყოფათ, მე ჩემი შვილებიც საკმარისად მყავსო. გაგრძელება კი იცცით, მე დამნაშავე არ ვარ“,-განაცხადა გოგონამ.

სამართალდამცავებმა არამარტო მამაკაცი, არამედ იმ ექსპერტიზის ბიუროს თანამშრომლებიც დააკავეს, რომლეებმაც საბუთი გასცეს, მაგრამ ისინი მალე გაათავისუფლეს, რადგან გაირკვა, რომ თმის ნიმუში, რომელიც მათ მიუტანეს, გარდაცვლილის თმის ნიმუშად გაასაღეს, სინამდვილეში კი მისი პარტნიორის იყო. ანუ, ექსპერტიზის ბიუროს თანამშრომლებიც უბრალოდ მოატყუეს.

„მზად ვიყავი, ამ გოგოსთვის და ბავშვისთვის ყველაფეი მიმეცა, მაგრამ აბსოლუტურად ყველა უძრავ-მოძრავი ქონება ცოლის სახელზე მაქვს. შესაბამისად, რაიმე რომ გამეყიდა ან გამეჩუქებინა, ცოლის თანხმობა იყო საჭირო. ქეში კი იმდენი არ მქონდა, რაიმე მეყიდა და ეს სქემაც ამიტომ მოვიფიქრე. რა მოხდებოდა? გაიზრდებოდა ეს ბავშვი მის სახელზე და კაცი გახდებოდა, ახლა კი...“,-ხელი ჩაიქნია კაცმა.

მას თაღლითობისთვის მხოლოდ პირობითი სასჯელი აკმარეს, სასამართლოში კი, ახლა სწორედ მისი ქონების გაოფაზე დაიწყო მოსმენა. გოგონას და ბავშვს ძლიერი ადვოკატი... ქვრივმა დაუქირავა.

პატიმარი #0578

ვინ მიიყვანა თვითმკვლელობამდე და რატომ ჩამოიხრჩო თავი გოგონას მამინაცვალმა - გრიფით „საიდუმლო“ საქმის დეტალები 

იგი სასჯელს სტივენ სიგალის დარეკეტების გამო იხდიდა

ამერიკის შეერთებულ შტატებში, ჩრდილოეთ კაროლინის შტატში, ბატნერის ფედერალურ ციხეში, 81 წლის ასაკში გარდაიცვალა გამბინოს კლანის ბოსი პიტერ არტურ გოტი. იგი იყო მაფიის მეთაურის ჯონ გოტის უფროსი ძმა, რომელმაც მისი ადგილი 2002 წელს, ჯონის გარდაცვალების შემდეგ, დაიკავა.

პიტერი ერთ-ერთი იყო 13 შვილიდან, მათგან ჯონ ჯოზეფ გოტსა და ფილომენტა დე კარლოს ხუთი ვაჟიშვილი ჰყავდა, უფროსი კი სწორედ პიტერი იყო. გამბინოს კლანში შედიოდნენ პიტერ გოტი, ჯონ გოტი, გამბინი კაპო ჯინ გოტი, კაპო რიჩარდ გოტი და ვინსენტ გოტი, რომელიც კლანის ხელმძღვანელი ვერ გახდა და ბოლომდე იტალიური მაფიის ჩვეულებრივ „ჯარისკაცად“ დარჩა.

პიტერ გოტის ჰყავდა ერთადერთი ვაჟი - პიტერ გოტი უმცროსი, რომელიც მაფიის სამყაროში ცნობილია მეტსახელით „ცალთვალა“, რადგან გლაუკომის გამო ერთი თვალით დაბრმავდა. მაფიის მეთაური - ჯონი არ ფიქრობდაა, რომ მისი უფროსი ძმა პიტერი საკმარისად ჭკვიანი იყო საიმისოდ, რომ მაფიის წევრი ყოფილიყო და, ალბათ, სწორედ ამიტომ იგი გახდა ცნობილი, მეტსახელით - „უჭკუო დონი“. პიტერი მამის კვალს გაჰყვა და ნაგვის მანქანაზე მუშაობდა მანამდე, სანამ მან თავი არ დაარტყა გიგანტური ამერიკული ნაგვის მანქანის ბორტს და არ მიიღო ინვალიდობის პენსია. პენსიაზე გასვლის შემდეგ იგი დაკავებული იყო რეკეტით, რაც შეერთებულ შტატებში ორგანიზებული დანაშაულებრივი საქმიანობაა.

დიდი ხნის განმავლობაში ჯონ გოტი წყლიდან მშრალი გამოდიოდა (ძირითადად მისი ადვოკატის - ბრიუს კატლერის ძალისხმევით), მაგრამ 1992 წელს მას საბოლოოდ სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს. პროკურატურას დიდად დაეხმარა წარმატებით დამონტაჟებული მიკროფონი და განგსტერი სემი გრავანო, მეტსახელად „ხარი“, რომელიც ჯონის მარჯვენა ხელი იყო და 19 ადამიანი მოკლა, მაგრამ დაკავების შემდეგ ჩვენება მისცა მის წინააღმდეგ.

პიტერი, ბუტნერის ციხეში სწორედ „ხარის“ მკვლელობის შეკვეთის გამო მოხდა, მან მოღალატის მკვლელობა 70 000 დოლარად შეუკვეთა. გრავანოს მკვლელობა ჩაიშალა, „ხარს“ მოსწყინდა მოწმეთა დაცვის პროგრამით ცხოვრება. მიატოვა იგი და დაუბრუნდა ჩვეულ საქმიანობას. ცოტა ხანში იგი დააკავეს ნარკოტიკების რეალიზაციის გამო, წარსული დამსახურებების მიუხედავად, ეს ფაქტი მას არ აპატიეს და ციხეში გაუშვეს.

ჯონ გოტის გასამართლების შემდეგ, მისი ვაჟი ჯონ უმცროსი და პიტერ გოტი ნათლიის ბრძანებებს გადასცემდნენ გამბინოს კლანის წევრებს. 1999 წელს თავად ჯონ უმცროსიც ციხეში მოხვდა, ხოლო პიტერი, ანუ „უჭკუო დონი“, ოფიციალურად გახდა კლანის ლიდერი.

2002 წელს, ჯონ გოტის საპყრობილეში გარდაცვალებამდე რამდენიმე დღით ადრე, „ფებეერ“-მა პიტერსაც რეკეტირების ბრალი წაუყენა, იგი ამჯერად გამოძალვას, ფულის გათეთრებას, დოკერებისგან და სატრანსპორტო კომპანიებისგან ხარკის შეგროვებასა და ბოლოს, კინომსახიობ სტივენ სიგალის დარეკეტებას ეხებოდა. ეკრანზე სიგალი ვაჟკაცურად ანადგურებს მკვლელებსა და განგსტრებს, მაგრამ რეალურ ცხოვრებაში მაგრად შეშინდა.

ბრუკლინში პიტერ გოტის სასამართლო პროცესამდე 12 წლით ადრე, მსახიობი მონაწილეობდა გადაღებებზე ფილმისა „სამართლიანობის სახელით“, სადაც იგი მუშტებით, ფეხებითა და ბილიარდის ჯოხით გაუმკლავდა ყაჩაღებს. მაგრამ როდესაც მაფიოზები 2000 წელს მას ტორონტოში ეწვივნენ, სადაც ის „გამჭოლ ჭრილობებს“ იღებდა და მას ბრუკლინის რესტორანში შეხვედრა დაუნიშნეს, სიგალმა, მისი თქმით, შიში იგრძნო, თუმცა ის, როგორც ყოველთვის, იარაღით იყო და მისი დაცვაც იქვე ტრიალებდა.
2003 წლის თებერვალში, როდესაც ბრუკლინის ფედერალურ სასამართლოში დაზარალებული სიგალი ჩვენების მისაცემად მივიდა, 7 განგსტერის, მათ შორის სამი გოტის, მოსამართლეს ფრედერიკ ბლოკს მანამდე ნახევრადცარიელი დარბაზი, გადაჭედილი დახვდა.

სასამართლო დარბაზში წლების განმავლობაში პერიოდულად ვხვდებოდი „ცხვირის ცხვირს", ან "ცხვირს", როგორც რუსმა კრიმინალებმა თავიანთ კოლეგა ამერიკული მაფიის წარმომადგენლები უწოდეს, მაგრამ მისი ნომენკლატურა ასე ახლოდან პირველად ვხედავდი.

დარბაზში შესულმა პიტერ გოტიმ მეგობრულად უთხრა პრესას „დილა მშვიდობისა“ და სასამართლოს მხატვარს ჰკითხა: „როგორ მოგწონთ ჩემი ჰალსტუხი?“ ჯონ გოტი ცნობილი ფრანტი იყო, ათასდოლარიანი იმპორტირებული კოსტუმები ეცვა (მაშინ ეს ფული იყო) და ხელით შეღებილი აბრეშუმის ჰალსტუხები ეკეთა. პიტერს ამჯერად ოქროსფერი ჰალსტუხი ეკეთა.

სანამ სიგალს დაკითხავდა, მოსამართლემ შესვენება გამოაცხადა. ზოგი ბრალდებული ადგა, პიტერ გოტი და მისი ნათესავები მიუახლოვდნენ დაბალ ბარიერს, რომელიც საზოგადოებას მათგან აშორებდა და მცირე საუბარი დაიწყეს სასამართლოს მხატვრებთან, დედა-შვილ შეპარდებთან, რომლებიც ბარიერს მიუახლოვდნენ. მეორე მხრიდან და მაფიოზებს ესკიზები აჩვენეს, რომელიც მოეწონათ. განგსტრები იყვნენ დახვეწილები, გალანტურები და გამოირჩეოდნენ მომხიბვლელობით. მათ სისხლის სამართლის საქმეში არ იყო არც ერთი მკვლელობა, რაც ძალზე იშვიათია ამ წრეში.

სიგალი შემოიყვანეს არა დარბაზის ფართო კარიდან, რომლითაც პრესა და საზოგადოება შემოდიოდა, არამედ მოსამართლის უკანა კარიდან, რომელსაც ჩვეულებრივ ნაფიცი მსაჯულები იყენებენ. მსახიობს აბრეშუმის პერანგი და ყავისფერი პიჯაკი ეცვა.

მოკლედ, მისმა ყოფილმა ბიზნესპარტნიორმა, ბრუკლინის ფარმაცევტმა, ჯულიუს ნასომ, სიგალს მოსთხოვა ვალი გადაეხადა. სიგალს სჯეროდა, რომ მას არაფერი ევალებოდა. ნასომ დახმარებისთვის მიმართა თავის ძველ მეგობარს ენტონი სიკონს, რომელიც ბრალდებული იყო არა მხოლოდ სიგალის, არამედ დოკის მუშების რეკეტშიც. მათგან მიღებული ხარკი კონვერტებში მოათავსეს და კლანის ნომენკლატურის ზედა ნაწილს, ანუ გოტებს გადასცეს. თავდაპირველად, სიგალმა ძალიან ჩუმად უპასუხა პროკურორის კითხვებს და მოსამართლემ სთხოვა, უფრო ხმამაღლა ესაუბრა.

მსახიობს ჰკითხეს, რატომ არ დაურეკა მაშინვე FBI-ს. სიგალმა განმარტა, რომ თუ იგი მოწმეების დაცვის პროგრამით ისარგებლებდა, მას გაუჭირდებოდა ფილმებში თამაში. „ისინი ვერ დამეხმარებიან,“ - თქვა მან FBI– ს შესახებ, „მათ არ შეუძლიათ ჩემი დაცვა“.

როდესაც ფედერალური ბიურო მასთან მივიდა, მან უარი თქვა კითხვებზე პასუხის გაცემაზე, კონსტიტუციის მეხუთე შესწორების მოტივით, რომელიც იცავს ადამიანს თვითდანაშაულისგან. პროკურატურას მოუწია მისი სასამართლოში გამოძახება და იმუნიტეტის დაპირება.

მან ახსნა, თუ როგორ ისწავლა საბრძოლო ხელოვნება და ცეცხლსასროლი იარაღის გამოყენება. ასევე შენიშნა, რომ ზოგჯერ გაკვეთილებს აძლევდა სამართალდამცავებს. მას ჰკითხეს, თან იარაღი ხომ არ გაქვსო და „სულ ვატარებო“, - უპასუხა სიგალმა.

- ახლაც თან ხომ არ გაქვს, შემთხვევით? - მხიარულად იკითხა მოსამართლემ (აშშ-ს სასამართლოში შესვლისას FBI–ს ოფიცრებიც კი ვალდებულნი არიან, იარაღი დაცვას გადასცენ).

ბრუკლინში, რესტორან Gage & Toller-ში შეხვედრის აღწერის დროს, მსახიობმა აღნიშნა, რომ როდესაც სიკკონმა დამიღრიალა, „მიყურე, როცა ლაპარაკობ!“, განგსტერული ფილმი გაახსენდა. ბრალდებულების ადვოკატმა ჯორჯ სანტ-ანჯელომ სარკასტულად იკითხა თუ რატომ იმალებოდა სიგალი მეხუთე შესწორების უკან, თუ იგი უდანაშაულო მსხვერპლი იყო, და რატომ ცდილობდა ცენტრალური სადაზვერვო ბიუროს ყოფილი თანამშრომლის დაქირავებას ვინმეს მოსაკლავად.

თუ სანტ-ანჯელოს სურდა სიგალი წონასწორობიდან ამ გზით გამოეყვანვა, მიზანი მიღწეული იქნა. მსახიობმა ხელები აიქნია და აყვირდა: „ეს გიჟია! მე აქ ბრალდებული არ ვარ!“ მოსამართლემ ადვოკატს დაავალა თემა შეეცვალა. დაცვის მხარის თქმით, სიკკონი სიგალს კი არ დაემუქრა, მას უბრალოდ სურდა დახმარებოდა მხარეებს საკითხის მშვიდობიანად მოგვარებაში. სიკკონი ნასამართლევი იყო ისევე, როგორც მისი თანამზრახველები.

ამის შემდეგ, პიტერ გოტი მანჰეტენში სხვა დანაშაულისთვის გაასამართლეს, დამნაშავედ სცნეს და 25 წელი მიუსაჯეს. შარშან, მისმა ადვოკატმა ორჯერ მიმართა სასამართლოს გამოეშვათ მოხუცი, რომელიც უკვე 17 წელია იჯდა. მან ასევე სასამართლოს გადასცა გოთის 22 დაავადების სია, პოდაგრიდან დაწყებული დემენციით დამთავრებული, თუმცა მოსამართლემ უარი განაცხადა პიტერის გათავისუფლებაზე.

რუსეთში ცნობილი ქართველი „კანონიერი ქურდის“, გიორგი უგლავას (მეტსახელად ტახი) სასამართლო პროცესი მიმდინარეობს. რუსი სამართალდამცავები მას კრიმინალური დაჯგუფების ჩამოყალიბებას და არაერთი დანაშაულის ჩადენას ედავებიან. უფრო ზუსტად, რუსული მართლმსაჯულება ამტკიცებს, რომ „ტახი“ ამ დაჯგუფებას მართავდა და თავად არც ქურდობაში იღებდა მონაწილეობას, არც _ ძარცვასა და ყაჩაღობაში.
საერთო ჯამში, რუსები ამტკიცებენ, რომ უგლავას მიერ შექმნილმა კრიმინალურმა დაჯგუფებამ 163 (!) დანაშაული ჩაიდინა, დაზარალებულთა რიცხვი 280 ადამიანს აჭარბებს, მაგრამ საქმე ის გახლავთ, რომ არცერთი დაზარალებული და არცერთი დაკავებული ხელს „ტახისკენ“ არ იშვერს და არ ამბობს, რომ მას მომხდარ დანაშაულებთან საერთო აქვს.
როგორც რუსული მედია ამტკიცებს, ყველაზე „ცუდ“ შემთხვევაში, „კანონიერი ქურდის“ სტატუსის გამო, უგლავას რამდენიმე წლით აღუკვეთენ თავისუფლებას.
პარალელურად, მოსკოვში, კიდევ ერთი „კანონიერი ქურდი“, დავით ფანჩვიძე (იგივე, გიორგი ყიფიანი) დააკავეს. მას ნარკოტიკების შენახვა ედება ბრალად, თუმცა დიდია შანსი, რომ ფანჩვიძეც სწორედ სტატუსის გამო გაასამართლონ. ბოლოს ის ციხიდან სამი წლის წინ გათავისუფლდა, თუმცა „კანონიერი ქურდების“ წინააღმდეგ მიღებული კანონის მიუხედავად, რუსეთი არ დაუტოვებია და მოსკოვის პრესტიჟულ უბანში მშვიდად ცხოვრობდა.

ბათო ჯაფარიძე