"პარტიის წევრების უმრავლესობა უკმაყოფილოა, მათშორის ლიდერებით... ცვლილებები გარდაუვალია!"- ინტერვიუ ნიკა ობოლაძესთან, რომელმაც ნაციონალური მოძრაობა პროტესტით დატოვა

ავტორი - თათია გოჩაძე

ნიკა ობოლაძემ პარტია ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა დატოვა. ის აცხადებს, რომ ენმ-ს არ აქვს უნარი, შეცვალოს ხელისუფლება და სიტუაცია ქვეყანაში. ნიკა ობოლაძე საზოგადოებამ „გირჩიდან“ გაიცნო, სადაც ის „ბიბლიური თავისუფლების“ „მთავარეპისკოპოსი“ იყო, შემდეგ კი ნიკა მელიამ ნაციონალური მოძრაობის ახალ სახედ წარადგინა. რატომ გადაწყვიტა ენმ-ის დატოვება და რა პრობლემებს ხედავს ქვეყნის ყველაზე მრავალამომრჩევლიან ოპოზოციურ პარტიაში? - „ვერსია“ ნიკა ობოლაძესთან ინტერვიუს გთავაზობთ:

- მელიამ განაცხადა, ნიკა ობოლაძემ ვერ იპოვა ადგილი პარტიაშიო... მიმაჩნია, რომ ნაციონალური მოძრაობა ვერ გადაიქცა პლატფორმად, სადაც ახალგაზრდა, დაინტერესებული ადამიანები, რომელთაც მანამდე პარტიასთან არანაირი კავშირი არ ჰქონდათ, იპოვიან ადგილს. ეს არამხოლოდ ამ პარტიის, არამედ მთელი ქვეყნის პრობლემაა. მიმაჩნია, რომ ერთიან ნაციონალურ მოძრაობას სჭირდება ფუნდამენტური გადატვირთვა, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც სააკაშვილის ფაქტორი გაანეიტრალა ხელისუფლებამ ბინძური ხერხებით. მიშა აცხადებს, რომ ქართულ პოლიტიკაში არ ერევა, აღარ აკომენტარებს ქართულ პოლიტიკას და აკომენტარებს მხოლოდ უკრაინის ამბებს. ბოლო 5 წელია, ვხედავთ, რომ არჩევნები მოგვპარეს და ვერ დავიცავით; პროპორციულ სისტემაზე გადასვლის დაპირება მოგვპარეს და ვერ დავიცავით; ევროპული არჩევანი ვერ დავიცავით და არ გვაქვს გარანტია, რომ მომავალი არჩევნები რომც მოვიგოთ, შედეგებს დავიცავთ. ერთადერთი მიზანი მაქვს, მივაღწიოთ გამარჯვებას და გამოვართვათ ძალაუფლება "ოცნებას" ხელიდან, რადგან თუ ვამბობთ, რომ ისინი ატარებენ პუტინის ინტერესებს, ჩვენ ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ ხელისუფლება გამოვართვათ.

 ამისთვის საჭიროა ოპოზიციაში კრიზისის დაძლევა, ნდობის მოპოვება, ენმ-ის ფუნდამენტური გადატვირთვა და ხალხისგან ლეგიტიმაციის აღება. რასაც ხელისუფლებას ვთხოვთ, ის უნდა გავაკეთოთ ჩვენ. ესაა ელექტრონული არჩევნები ფარულად, ესაა პოლიტიკური პასუხისმგებლობის აღება, უნდა ჩატარდეს ოპოზიციაში პრაიმერისი. იქნება ეს შიდაპარტიული თუ საერთო ოპოზიციური - გზა გამარჯვებისკენ არის ეს, რომ ოპოზიცია იქცეს ისეთად, როგორიც არის ევროპულ ქვეყნებში.

 ოპიზიცურ ფლანგზე უნდა ჩამოვაყალიბოთ ევროპული პასუხისმგებლობის კულტურა. ამიტომ ფუნდამენტური გადატვირთვის, ახალი ხალხისა და იდეების გარეშე, შეუძლებელია ამ მეთოდებით, სახეებით მივიდეთ შემდეგ არჩევნებზე და მოვიგოთ. ამიტომ საჭიროა, ჩავატაროთ ოპიზიციაში ფართო პრაიმერისი, რაშიც მონაწილეობს მიიღებს მრავალი ათეულობით ათასი ადამიანი და ამ პროცესს ექნება ნდობა, ერთმანეთს პოლიტიკური ჯგუფები და ლიდერები დაუპირისპირდებიან დებატებით, კამპანიებით. გავიგებთ, რა ამოძრავებთ ამ პოლიტიკოსებს, რა ხედვა და მიზნები აქვთ.

 ამ კონკურენციის შედაგად ჩამოყალიბდება ოპოზიციის ლიდერიც, ჩრდილოვანი კაბინეტიც და პრაიმერისი მოიტანს ერთიანობას და პოლიტიკური იდენტობის გამოკვეთას, რადგან ოპოზიციონერებს ექნებათ საშუალება, მოყვნენ საკუთარი მისწრაფებების შესახებ, რასაც დღეს ვერ ახერხებენ მედიაში. პოლიტიკური პარტიები უნდა შეთანხმდნენ დიდ საერთო მიზანზე და რეფერენდუმში - „რუსეთი თუ საქართველო“ - შემდეგ არჩევნებში უნდა მოიგოს „საქართველომ“. ამისთვის გვჭირდება ერთობა, იდენტობა, პოლიტიკური პროცესისადმი ნდობის დაბრუნება.

- ნიკა, თქვით, რომ ოპოზიციონერებს ადამიანები აღარ გვისმენენ და როცა ვსაუბრობთ, ტელევიზორს თიშავენო. რამდენად მნიშვნელოვანია, რომ ასეთი თვითკრიტიკული განცდა გაუჩნდეს ბევრ ოპოზიციონერს?

- თუ მათ საზოგადოებასთან რეალური კომუნიკაცია ექნებათ, მიხვდებიან, რომ დღეს პოლიტიკოსებს ადამიანები არათუ არ ენდობიან, არამედ არ უსმენენ, რადგან საზოგადოების დიდი ნაწილისთვის ისინი საინტერესო არ არიან.

 წლებია, ერთი და იგივე სახეები, ერთი და იგივე ინტონაციით, ერთსა და იმავეს ამბობენ/ვამბობთ, რაც შესაცვლელია. ამის გათავისება აუცილებელია იმისთვის, რომ პოლიტიკურ სასაფლაოს დამსგავსებულ ქართულ პოლიტიკურ სივრცეს მიეცეს საშუალება, თავიდან დაიბადოს და მიეცეს თავისუფლება, რომ ხალხთან ურთიერთობა ჰქონდეს. დღეს პოლიტიკური სპექტრის აბსოლუტური უმრავლესობა მოწყვეტილია რეალობას. ჩვენ საზოგადოებას ველაპარაკებით ტელეეკრანებიდან და სამწუხაროდ, მათ პულსზე ხელი არ გვიდევს და ვერ ვგრძნობთ, მათ რა აინტერესებთ.

- ენმ-ის პოლიტსაბჭოშიც ხედავთ პრობლემას. ფიქრობთ, რომ ეს ორგანო ფორმალობად იქცა? რამდენად ჩართულია პარტიის გადაწყვეტილებების მიღებაში პოლიტიკური საბჭო?

- პოლიტსაბჭო 120 ადამიანისგან შედგება და თითოეულმა 5 წუთი რომ ისაუბროს, გამოდის, რომ 10 საათი გაგრძელდება პროცესი, რაც არასერიოზული და ინსტიტუციონალური პრობლემაა. ჩემი აზრით, პოლიტიკურ პარტიაში შეუძლებელია 120 კაციანი პოლიტსაბჭო იყოს და ფაქტობრივად, ეს ნიშნავს, რომ არ არის ინსტიტუციური მექანიზმი პოლიტიკაზე სასაუბროდ. რა თქმა უნდა, ეს დიდი პრობლემაა.

- რას იტყვით პარტიის ლიდერებზე? ნიკა მელიასა და მის თავმჯდომარეობაში ხედავთ პრობლემას?

- ვერ დავადებდი სახელს და გვარს ხელს, ზოგადად, ლეგიტიმაციის პრობლემაა, რადგან პრაიმერისის შედეგად თუ იგივე სახელი და გვარი, თუნდაც ნიკა მელია, გახდება თავმჯდომარე, მოიპოვებს ნდობას თავიდან, სავსებით მისაღები და კარგი იქნება. ეს ნიშნავს, რომ ასჯერ უფრო ძლიერი იქნება, ვიდრე დღესაა, რადგან დღეს ბუნდოვანებაა ყველგან და ყველაფერში. პრობლემა სახელებსა და გვარებში კი არა, სისტემაშია.

- პარტიის ლიდერებს ამ საკითხებზე თუ დალაპარაკებიხართ? პარტიაში თანამოაზრეები გყავდათ?

- პარტიის რაიონული ორგანიზაციების თავმჯდომარეები, პარლამენტის წევრები მიკავშირდებიან, მეთანხმებიან და ამბობენ, რომ რაღაცები შესაცვლელია. შესაძლოა, ამ პროცესს დავასწარი, მაგრამ საბოლოო ჯამში, პარტიაში მიმდინარეობს ასეთი პროცესი - ადამიანები არიან უკმაყოფილო, მათშორის ლიდერშიფით, რადგან გასაგებია, რომ თუ ფუნდამენტურად რაღაც არ შეიცვალა, ძალიან გაგვიჭირდება, ძალაუფლება გამოვართვათ „ქართულ ოცნებას“. ასე რომ, ჩემს ამ წუხილს პარტიაში უმრავლესობა გრძნობს.

- თუ ასეა, რატომ არ სთხოვენ პარტიის ლიდერებს ცვლილებების გატარებას?

- ცვლილებები გარდაუვალია.

- თავად მელია რატომ არ თანხმდება თქვენს ინიციატივას?

- არ ვიცი.

- თქვენ რით ხსნით მის ამ ქცევას?

- წარმოდგენა არ მაქვს. მე ვფიქრობ, რომ ჩემი იდეა პარტიისა და ოპოზიციის გაძლიერებისკენაა მიმართული, თუმცა შეიძლება, ჩემი იდეა რაღაც შემთხვევაში რისკებს ბადებდეს ძველი პოლიტიკური კლასისთვის, რომ გავლენა აღარ ჰქონდეთ იმ მასშტაბებით პოლიტიკურ პროცესზე და შეიძლება მათი მიზანი ამ რისკების არდაშვება იყოს.

- მოკლედ, მიგაჩნიათ, რომ ძალაუფლებისა და გავლენის დაკარგვის ეშინიათ?

- სამწუხაროდ, ასე ჩანს. გამოსავალს ვხედავ დიდ ოპოზიციურ პრაიმერისში, სადაც პოლიტიკოსები საჯაროდ მრავალი საათი ისაუბრებენ გეგმებზე, შევლენ ერთმანეთთან კონკურენციაში, დააინტერესებენ საზოგადოებას. ამის შედეგად გამოიკვეთება ლიდერი, სამოქმედო გეგმა და ოპოზიცია მოიპოვებს ნდობას მოქმედებისთვის. როდესაც 3 ივლისს 120 000 კაცი გამოვიდა რუსთაველზე ევროპული მომავლის დასაცავად, მათ რომ ჰყოლოდათ არჩეული, ლეგიტიმური ლიდერი, დარწმუნებული ვარ, ამ პროტესტს სხვა ეფექტი ექნებოდა. საზოგადოების განწყობა უნდა გამოხატოს პოლიტიკურმა კლასმა, დღეს კი ასე არ ხდება.

- მელიამ როცა პარტიის ახალი სახეები, მათშორის, თქვენც წარგადგინათ, მაშინ გქონდათ განცდა, რომ ის რეალურ რეორგანიზაციას იწყებდა და პარტიას ახალ სისხლს შემატებდა?

- კი, იყო ეს განცდა. მაშინ 12 ადამიანი წარადგინეს, მაგრამ რამდენმა მათგანმა იპოვა პარტიაში ადგილი, ვერ გეტყვით.

- თქვენ იპოვეთ ეს ადგილი?

- პარტიაში ადგილი დაკავებულია არასწორი თემებით და ხერხებით.

- სხვა პარტიაში გაწევრიანებას ან „გირჩში“ დაბრუნებას ხომ არ გეგმავთ?

- არ მაქვს არანაირი მსგავსი გეგმა. გულწრფელად დაინტერესებული ვარ პოლიტიკით და ამ ქვეყნის ბედით. ერათადერთი ჩემი გეგმაა, რასაც ვფიქრობ, ის ვთქვა, რადგან ახლა სიმართლის გარდა, გამოსავალი არ არსებობს.

- ნიკა, მკითხველს თქვენი იდეა უტოპიურად რომ არ მოეჩვენოს, განმარტეთ, რა გზით უნდა გაიმართოს პრაიმერისი?

- პრაიმერისი ტარდება პარტიებში აშშ-ში, დიდ ბრიტანეთში... ანუ ამბავი ესაა - შეიძლება ოპიზიციის მომხრეები ელექტრონულად დარეგისტრირდნენ პლატფორმაზე, სადაც მათ ექნებათ ხმის მიცემის უფლება. ეს გააშუქოს კრიტიკულმა მედიამ, იყოს დებატები და მრავალმა ადამიანმა, ვინც ოპიზიციურადაა განწყობილი, გამოავლინოს ოპოზიციის ლიდერი. ესაა დასავლური კულტურა.

- ელექტრონულ და ანონიმურ ხმის მიცემაზე როცა საუბრობთ, არ უნდა გაითვალისწინოთ რისკი, რომ შეიძლება, ვინმემ გააყალბოს შედეგები?

- თუ ჩვენ, ოპოზიციამ, ჩვენს თავში ეს ვერ გამოვრიცხეთ და არ ჩავატარეთ კარგი არჩევნები, მაშინ რა ნამუსით ვთხოვთ ხელისუფლებას კარგი არჩევნების ჩატარებას? ხელისუფლებას კარგი არჩევნების მაგალითი უნდა ვუჩვენოთ ჩვენ.